Crise au Congo : La situation à Stanleyville, quatre mois après l'opération de libération "Dragon Rouge" par des mercenaires belges en 1965, où des centaines de Belges et Européens ont été sauvés par parachutage de la prise d'otages par les rebelles Simba dirigés par Pierre Mulele. La situation émotionnelle des expatriés européens est également abordée, ainsi qu'une entrevue avec le colonel Mulamba, le commissaire de la république. Suivre sur Twitter: https://Twitter.com/BasedCongo Suivre sur TikTok: https://www.tiktok.com/@belgiancongo #CriseCongolaise #PierreMulele #LéonardMulamba

Un reportage saisissant relate un épisode marquant de la guerre en brousse qui a éclaté en 1964 dans la province orientale du Congo. Le journaliste Raoul Goulard de la RTB, accompagné de son équipe, s'est immiscé au cœur des rangs des soldats de l'ANC (Armée nationale congolaise). Sous le commandement du général Mobutu et bénéficiant du soutien aérien américain, ces troupes ont lancé, à la mi-juin '64, une offensive d'envergure dans la vallée de la Ruzizi contre la rébellion menée par Pierre Mulele. Le reportage offre une vision inédite et immersive de ces événements. En complément, une interview exclusive du général Mobutu vient éclairer les enjeux et les stratégies qui ont prévalu lors de cette opération cruciale. Le témoignage du commandant en chef des forces congolaises offre des perspectives précieuses sur les défis auxquels étaient confrontées les troupes et la détermination qui les animait dans leur lutte pour la stabilité et l'unité du Congo. Suivre sur Twitter: https://Twitter.com/BasedCongo #CriseCongolaise #PierreMulele #MobutuSesoSeko

Filmed report of a trip made of the journey in order to give people there an "ideological training". Peoples from the MRA force travel through the country in order to show films (large excerpts of the film "Freedom" are displayed in this film) and meet people. In Elizabethville (now Lubumbashi) they meet the President of Katanga, Moïse Tshombe. The Colwell brothers, being part of the trip, sing on some occasions including for the President (short excerpt in sync) Follow on Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #CongoCrisis #Katanga #ForcePublique

12ème semaine du drame congolais. A Léopoldville, le colonel Mobutu convoque la presse et lui annonce qu’il prend le pouvoir. S’appuyant sur la majorité de l’armée, le colonel forme un gouvernement composé de techniciens et d’universitaires. Il dénonce aussi documents à l’appui, l’ingérence soviétique dans les affaires du Congo. Mais Patrice Lumumba est toujours là, enfermé dans sa résidence gardée par les troupes des Nations Unies. Les ambassadeurs de Tchécoslovaquie et d’ URSS ont reçu un ordre d’expulsion. Les documents confidentiels flambent. Camionnette transportant malles et valises « station wagon » pour le personnel. Le drapeau rouge à marteau et faucille d’or descend du mât. Entouré des attachés, l’ambassadeur soviétique à Léopoldville. Dans les rues de la capitale congolaise, la tension continue de régner. De petits groupes de manifestants de l’ABAKO, parti du Président Kasavubu, tentent de franchir un barrage dressé par les forces des Nations Unies. Les troupes de l’armée congolaise qui semble avoir gardé la situation en mains, essayent aussi de calmer les manifestants. Suivez sur Twitter : https://twitter.com/BasedCongo #CriseCongolaise #MobutuSeseSeko #Congo

Congo année zéro de l’indépendance. Toutes les images qui nous en parviennent reflètent l’anarchie, dont la Force Publique est l’instrument, alors qu’elle aurait dû la rendre impossible. Aucune vexation n’est épargnée aux blancs, aux belges, considérés comme des ennemis. Exode tragique des européens, d’un territoire plus grand que l’Europe. Les plus chanceux peut-être furent ceux qui trouvèrent refuge immédiat de l’autre côté du fleuve à Brazzaville. Et pourtant, même là, quel pitoyable spectacle. Et que penser de ceux, isolés dans la brousse, fuyant par tous moyens vers les pays limitrophes. Voici un camp de réfugiés en Rhodésie. Voici les passagers d’un avion parmi tant d’autres, transportant des rescapés vers les bases principales d’évacuation. Tout cela pendant que les responsables congolais attisent les passions déchaînées au lieu de les apaiser. Ralph Bunch, secrétaire adjoint de l’ ONU, lui-même d’ascendance noire, s’efforce de ramener l’ordre. Il a réclamé l’aide de tous les pays pour pallier les besoins les plus urgents du Congo sur le plan matériel. Ici, des avions américains stationnés en Allemagne arrivent avec des appareils de secours. Entretemps, la Belgique a dépêché des compagnies de para-commandos. Les premiers arrivés à Léopoldville dégagent l’aéroport de N’jili. Consigne : protéger la vie de nos compatriotes, assurer leur évacuation en attendant l’intervention des casques bleus. L’opération est menée avec pleine efficacité. Les mutins sont désarmés. Les belges garderont le contrôle de la tête du pont aérien Léopoldville-Bruxelles. Pour des centaines de réfugiés en attente, c’est la sécurité du rapatriement. Après les heures d’angoisse, les premiers soins sont donnés aux blessés blancs et noirs assiégés dans l’aéroport et enfin délivrés. Les paras emportent les restes mortels d’une victime des échauffourées. Nos forces métropolitaines rétablissent la liaison entre l’aéroport et Léopoldville où elles sont accueillies avec soulagement dans le quartier européen. En certains cas, les commandos belges et des unités. Suivre sur Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #CriseCongolais #GuerreDuCongo #CongoCrisis

In August 1964, in the central African country known today as the Democratic Republic of Congo, a militant rebel group called the Simbas seized nearly 2,000 U.S. and European citizens, many of them missionaries, and held them hostage in Stanleyville, a city they had just taken from government soldiers. On November 24 of that year, Belgian and American military forces mounted a dramatic airborne mission to rescue the hostages and crush the Simba rebellion. Though the mission succeeded, dozens of hostages were killed by the rebels before they could be freed. Follow on Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #CongoCrisis #Stanleyville #SimbaRebellion

Dès la première semaine d’Indépendance, le Congo sombre dans le chaos. La Force Publique, généralement considérée jusqu’alors comme l’ossature de la nouvelle République, s’est mutinée et se livre aux pires exactions. Les brutalités de la soldatesque noire se limitent d’abord aux autochtones, qu’opposent des rivalités tribales. Le Gouvernement Congolais ne reprend pas en main ce qui devait être ses « forces de l’ordre ». Leurs sévices s’étendront bientôt aux Européens. Suivre sur Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #CriseCongolais #GuerreDuCongo #ForcePublique

Het zijn de goede en rustige jaren van de missie. Congo is dan nog een Belgische kolonie, waar met strakke hand de rust en orde wordt gehandhaafd. De Belgische autoriteiten leggen de missionarissen geen strobreed in de weg. Maar in 1960 verandert alles. Het land maakt zich los van België en wordt onafhankelijk. Het onafhankelijke Congo kent veel problemen. De nieuwe machthebbers komen hun beloftes niet na. Wanneer de jonge Udense pater Jan Verhoeven in 1963 naar dat land vertrekt is, zijn vader daar helemaal niet blij mee. Zijn zuster Mariet van Rooij-Verhoeven: "Hij was bezorgd. Hij wist dat het politiek daar niet zo lekker zat." In 1964 ontstaan in het hele land opstanden tegen het centrale gezag. De rebellen worden gesteund door het communistische Rusland en China. De rebellen in het noordoosten van Congo noemen zich Simba, wat leeuw betekent. Een woord dat kracht moet uitstralen en angst aanjaagt. De rebellen zijn veelal jonge jongens die ontevreden zijn met de sociale toestand in hun land na de onafhankelijkheid. Ze worden opgezweept door de opruiende toespraken van hun leiders die handig gebruik maken van het hardnekkige bijgeloof van de bevolking. Beschermingsrituelen geven de rebellen, die met alcohol en drugs in een roes worden gehouden, het gevoel dat ze onoverwinnelijk zijn. Onkwetsbaar voor vijandelijke kogels. In het hele land gijzelen de rebellen missionarissen en andere blanken om hun eisen kracht bij te zetten. Het is 20 Augustus 1964 als een vrachtwagen met opstandelingen de missiepost van pater Frans Waldram binnenrijdt: "Ze schreeuwden en brulden. Wij moesten allemaal naar buiten en onze kamers werden doorzocht op communicatiemiddelen. Ze dreigden met geweren." Alle paters, broeders en zusters die zich op de verschillende missieposten in het gebied bevinden worden door de rebellen naar de stad Bondo gedreven. Het is het begin van een maandenlange gijzeling. Pater Waldram: "Het zijn negen bange maanden geweest, ook in de maanden dat we goed werden behandeld. Er was vooral die grote onzekerheid: hoe gaat dit aflopen?" De missionarissen moeten van de rebellen aanwezig zijn bij zogenaamde volkstribunalen. Zuster Mien: "Wij moesten ook voor dat tribunaal komen. De mensen waar de rebellen iets tegen hadden zouden direct afgemaakt worden. Er werd aan de bevolking gevraagd: Is die zuster een goede? Heeft zij iets gedaan wat slecht voor u is? Anders gaan we haar direct doodschieten. Iedereen werd gevraagd of wij mochten blijven leven." De zusters en paters mogen blijven leven. Andere vermeende vijanden van de rebellen worden voor de ogen van de missionarissen geëxecuteerd. Zuster Mien: "Bij de eerste terechtstelling was de vader van één van de zwarte zusters. Hij werd beschuldigd van van alles en nog wat. Wij moesten er allemaal bijstaan, het hele dorp moest komen. En wanneer er iemand viel, dan moesten we allemaal zwaaien. Dan was er weer een vijand minder. Er zijn er die dag op die manier vijf afgemaakt." Ook de jonge pater Jan Verhoeven is aanwezig en schrijft in zijn dagboek: "Ik had nog nooit eerder mensen zien doodschieten en zeker niet zo. Ze worden doorzeefd. Ze stuiptrekken even en liggen dan stil in het gras." Er volgen vele huiszoekingen. Na de vondst van een Belgische vlag, worden de paters voor één nacht in de gevangenis opgesloten. Van het eigenlijke missiewerk komt niets meer terecht. Het seminarie en de school in Bondo worden door de rebellen gesloten. Pater Waldram: "Mishandeld zijn we gelukkig nooit. Maar we waren ontzettend bang." Het leger van Congo probeert de opstand de kop in te drukken en trekt samen met buitenlandse huurlingen op tegen de rebellen. Maar de operatie verloopt traag. Wanneer de rebellen dreigen alle blanken in het door hen gecontroleerde gebied, om te brengen organiseert de Belgische regering met hulp van de Amerikanen een bevrijdingsactie in de regionale hoofdstad Stanleystad. Alhoewel er ook veel Nederlandse missionarissen in het gebied zijn, laat de Nederlandse regering de bevrijdingsactie over aan de Belgen en doet verder niets. Ondanks hun gruwelijke ervaringen gaan pater Waldram en zuster Mien terug naar Congo. Pater Waldram vertrekt in 1967 en gaat werken op de missiepost van een van de vermoorde paters, zijn heeroom Filip Waldram. Hij blijft er twintig jaar. Ook Zuster Mien heeft heimwee naar Congo. Zij gaat in 1972 terug en werkt er tweeëntwintig jaar in de leprazorg. Ze spreekt nooit meer met de mensen in Buta over de moord op de missionarissen. Ze wil niet weten wat er precies is gebeurd, omdat het te gruwelijk is. Bovendien wil ze de mensen daar niet in verlegenheid brengen: “Zij voelen zich schuldig om wat er daar is gebeurd. Waarom zou ik haten? Ik hou van die mensen. Als het kon ging ik terug. Het is een mooi volk”. Meer details: https://anderetijden.nl/aflevering/380/Moord-op-missionarissen Volg op Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #SimbaOpstand #missionarissen #BelgischCongo

A quelques jours du 30 juin 1960, date de l'accession du Congo à l'indépendance, des Belges rentrés momentanément au pays sont bien conscients que leur situation au Congo ne sera plus jamais la même. Face à la caméra, ils témoignent de l'atmosphère qui règne dans les grandes villes et donnent leur avis sur cette indépendance, prématurée pour certains, formidable pour d'autres. Si certains sont confiants sur l'avenir, d'autres craignent pour leurs biens, leur vie et leur standing de vie. 9000000 du 19/06/1960 suivre sur Twitter: https://Twitter.com/BasedCongo #CongoBelge #Belges #indépendance

Suite à la mutinerie de la Force publique, la Belgique envoie des troupes au Congo, entraînant la rupture des relations diplomatiques entre les deux pays. La Russie, la Chine et la Pologne accusent la Belgique d'agression dans son ex-colonie. Le Premier ministre Gaston Eyskens prend la parole et réagit à ses accusations. Bulletin d’information du 14/07/1960 Suivre sur Twitter: https://Twitter.com/BasedCongo #GastonEyskens #CriseCongolaise #Congo

Sinds het begin van de anti-Leopold II-campagne, die in de jaren 1895/1910 in het Verenigd Koninkrijk begon, hebben historici te goeder trouw zoveel gepubliceerd dat hun bijdragen niet langer kunnen worden genegeerd. Helaas aarzelen teveel pseudo-historici en zelfs echte maar ideologisch bevooroordeelde historici niet, ook vandaag nog, om de waarheid te schenden en een gemanipuleerde geschiedenis uit te vinden. Als Vorst met een groot vermogen van de toenmalige tweede industriële wereldmacht, en één van de enige staatshoofden in de leidende westerse wereld die geen kolonie had, wilde Leopold II zich verheffen tot de rang van de andere Staatshoofden die wél een koloniaal rijk hadden. Na meerdere mislukte pogingen in verschillende delen van de wereld vestigde Koning Leopold II zijn zinnen op het stroomgebied van de Congo. De Belgische regering zelf was helemaal niet enthousiast om een koloniale macht te worden en het Belgische parlement steunde slechts met tegenzin de persoonlijke inspanningen van de Koning om een onafhankelijke staat in Centraal-Afrika op te richten en de Belgische soevereiniteit over de Congo was toen helemaal niet voorzien. De monarch streefde dit doel helemaal alleen na, altijd in de hoop dat zijn Staat na verloop van tijd een realiteit voor het Koninkrijk België zou worden. Het echte doel was om zijn macht binnen de groep van ontwikkelde landen te vergroten, om zijn onafhankelijke staat Congo te pacificeren door een einde te maken aan de onophoudelijke stammenoorlogen en de wreedheden die daarop volgden, zoals kannibalisme, vergiftiging, menselijke offers en verminking, en de Arabisch-Swahili slavenhandelaren te verdrijven die de bevolking van het oostelijke deel van het land decimeerden. Omdat enerzijds de weinige ambtenaren in de administratie zeer machtig en schaars gecontroleerd waren, en anderzijds handelaars en bedrijven met grote concessies winstgevend wilden worden en hun activiteiten uitbreiden, werden inderdaad verschillende wreedheden en brutale misbruiken gepleegd. De inzet van lokale "sentili" om toezicht te houden op de inzameling van rubber én het bonussysteem voor officiële verzamelaars hebben effectief ook geleid tot onbetwistbare misbruiken. Maar het was geen systematische noch opzettelijke manier van handelen en was zeker niet de bedoeling van de Koning: deze creëerde in 1896 een "Commissie voor de bescherming van de inheemse bevolking", samengesteld uit vertegenwoordigers van de christelijke religieuze ordes en Amerikaanse baptistenmissionarissen, met een rechtstreekse toegang tot de Gouverneur-Generaal. Toen berichten over verder misbruikpraktijken, met schrikwekkende bewijzen bleven opduiken, besloot hij in juli 1904 een internationale onderzoekscommissie naar Congo te sturen, die na vier maanden intens contact doorheen de Kolonie een zeer oprecht rapport produceerde en een lange lijst met hervormingen voorstelde. Het vernietigende rapport werd volledig gepubliceerd in het 'Bulletin Officiel' van de Vrijstaat Congo (in tegenstelling tot de praktijk in andere koloniale staten). De Koning keurde de besluiten en aanbevelingen zonder voorbehoud goed en nam niet minder dan 24 decreten met corrigerende maatregelen. De resultaten waren zo verbluffend dat een lokale chef, Manangana uit Avakubi, de vooruitgang als volgt erkende in een smakelijke boodschap aan een Zweedse officier (Eskill Sundhagen) : "Toen de Arabieren ons land regeerden, namen onze vrouwen en onze kinderen, als slaven. Ze hebben onze dorpen verbrand. De blanke man verbrandt de dorpen nooit en als we hem kippen of bananen brengen, betaalt hij ons goed. Hij betaalt ons ook eerlijk voor de mupira (rubber) die we verzamelen. De blanke maakte een einde aan de slavernij ... Maar wij zwarten willen niettemin dat de blanke mannen naar huis gaan, omdat ze ons verplichten de wegen te onderhouden en niet langer kunnen vechten tegen de naburige stammen en onze gevangenen opeten, want als we ze eten, worden we opgehangen! ". Wat betreft het diepgeworteld verhaal van "afgehakte handen" : het was een lokale gewoonte (nog steeds gangbaar in de huidige conflicten in Afrika) om de handen van dieven af te hakken en vijanden te verminken. Het handen afhakken van dieven werd al eeuwen geleden in Afrika geïntroduceerd door de Arabo-Swahili's in lijn met de islamitische sharia-wet, maar de gewoonte heeft zich naar andere stammen verspreid, zoals ook aangehaald door de Afro-Amerikaan Sowell. Deze wrede praktijk werd al in het eerste strafwetboek van Leopold II in 1888 ten strengste verboden . Het rapport van de Onderzoekscommissie uit 1905 is in dit opzicht absoluut duidelijk. Volg via Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #CongoVrijstaat #FakeNews #LeopoldII

Mobutu wordt in 1930 geboren in Lisala, in de noordelijke Evenaarsprovincie. Als kind gaat hij naar school bij de paters kapucijnen, en vanaf 1950 kiest hij voluit voor een militaire carrière. Hij is ook actief als journalist, onder de schuilnaam J. Debanzy. Op het einde van de jaren 50 wordt hij Lumumbist nadat hij een vurige toespraak van Patrice Lumumba heeft bijgewoond. In diezelfde periode reist hij ook af naar België, waar hij als journalist de rondetafelconferentie over de onafhankelijkheid bijwoont. Op een bepaald moment stelt Lumumba hem zelfs aan als zijn secretaris. In het pas onafhankelijke Congo maakt Mobutu spectaculair carrière. Als stafchef van het leger pleegt hij een staatsgreep op 27 augustus 1960. Lumumba wordt afgezet en uitgeleverd aan Katanga, waar hem een ongewisse toekomst wacht. Na de uitschakeling van Lumumba trekt Mobutu zich terug uit de politiek, maar achter de schermen blijft zijn invloed groot. Na de nederlaag van de Katangese gendarmes en het einde van het Katangese rijk van Moïse Tsjombe wordt hij zelfs de verpersoonlijking van de nationale eenheid. In 1965 stelt Mobutu een tweede keer orde op zaken in het woelige Congo. Deze keer trekt hij zich niet meer terug, maar schaft hij het parlement en het meerpartijenstelsel af. Zij eigen Mouvement Populaire de la Révolution (MPR) is voortaan de enige toegelaten partij. De "maarschalk" of "gids" ontpopt zich tot een wrede dictator, die er niet voor terugschrikt zijn tegenstanders te elimineren of studentenoproer hardhandig te onderdrukken. De doden verdwijnen in massagraven. Vanaf 1971 begint Mobutu met zijn "authenticiteitscampagne". Op "la journée des trois Z" krijgen land, rivier en munteenheid de naam "Zaïre". De naam is afgeleid van de naam van de rivier in een van de lokale talen. De zaïrisering heeft vooral tot doel het gevoel van Afrikaanse eigenwaarde op te krikken. De bedrijven worden genationaliseerd en komen onder Afrikaans bestuur. Mobutu verandert zijn eigen naam in "Sese Seko Nkuku Ngbendu wa Za Banga" ("de eeuwige krijger die door volharding zal zegevieren en van verovering naar verovering zal gaan") en verbiedt alle Europese namen. Vanaf 1972 wordt het dragen van de "typisch Afrikaanse" abacost gepromoot: de naam is een Franse afkorting van "à bas le costume" De corruptie viert intussen hoogtij. Mobutu bouwt een poepchic paleis in zijn Evenaarsprovincie, heeft verschillende luxevilla's in Europa en bekostigt zijn extravagante levensstijl door de staatsinkomsten af te romen. De gewone Congolees ziet het aan met lede ogen en verarmt. Mobutu kan tijdens zijn schrikbewind profiteren van de Koude Oorlog. Zijn land bezit enorme grondstoffenvoorraden, onder meer ook uranium. Na de val van de Berlijnse Muur verandert het politieke klimaat. Het communistische Oostblok valt uiteen en Afrika wordt overspoeld door een soort democratiseringsgolf, en daar ontsnapt Congo niet aan. Mobutu denkt nog even dat hij de oppositie aan het lijntje kan houden door de eenpartijstaat af te schaffen en een nationale conferentie samen te roepen. Een schijnvertoning, zo blijkt, want in de praktijk blijft de dictator de touwtjes in handen houden, ook al omdat de oppositie hopeloos verdeeld is. Toch verliest de president steeds meer bondgenoten. In 1994 moet hij zich laten behandelen voor prostaatkanker. Na zijn terugkeer uit het Zwitserse ziekenhuis is de oude gids duidelijk erg verzwakt. Inmiddels is er in het oosten van Congo een rebellie uitgebroken onder leiding van Laurent-Désiré Kabila, met steun van buurland Rwanda. Het Mobutu-regime blijkt danig verzwakt en stort ineen als een kaartenhuisje, de rebellen trekken de hoofdstad Kinshasa binnen en de "président-fondateur" vlucht naar Marokko. Hij laat een land in puin achter waar corruptie een levensstijl is geworden en sterft enkele maanden later aan de gevolgen van kanker in de Marokkaanse hoofdstad Rabat. Volg op Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #MobutuSeseSeko #Zaïre #CongoCrisis

Op 30 juni 1960 wordt Congo onafhankelijk. Koning Boudewijn is er bij en looft het heroïsche, visionaire werk van Leopold II. Vijftig jaar later, bij het bezoek van koning Albert II en koningin Paolo, wordt een borstbeeld van koning Boudewijn ingehuldigd. Zijn imago heeft weinig geleden onder de turbulente onafhankelijkheid. Dat van Leopold II staat ook nog overeind. Recent kreeg hij nog een borstbeeld in een reeks nissen voor het nieuwe provinciegebouw van Lubumbashi. Ook Emile Wangermée, adjunct-gouverneur generaal onder Leopold II, die wordt beschouwd als stichter van Lubumbashi, kreeg er een plaats. De onafhankelijkheid in 1960 leidt tot een sterke uitstroom van kolonialen. De helft van de 85.000 Belgen, missionarissen inbegrepen en 15.000 blanken van andere origine, verlaat het land op een maand tijd ongeveer. Ook al zijn er die misbruik hebben gemaakt van de onevenredig grote macht die ze er hadden, toch zijn er bij hen en hun nakomelingen en familie heel veel met een groot hart voor Congo. Zij hadden ook al de mentale stap gezet van het paternalisme destijds naar respectvol omgaan met burgers van een andere cultuur, een ander land en origine en dus naar een vorm van gelijkwaardig omgaan met elkaar. Velen van hen zijn nu actief in wat heet “de vierde pijler”: kleine organisaties die een schooltje hier een ziekenhuisje daar proberen te financieren. De stem van de mensen die 1960 hebben meegemaakt, is bijna volledig verloren gegaan. In de postkoloniale tijd wordt Congo Zaïre. Mobutu, al actief achter de schermen sinds 1960, wordt president in 1965. Hij blijft het tot 1997. Mobutu maakt zich groot met gigantische projecten zoals de Ingadam in de jaren ’70. In vele gevallen hebben ze weinig baat gebracht. Mobutu heeft het land, samen met een kleine elite, leeggezogen. Kenners zeggen dat je Congo niet gemakkelijk verarmd krijgt, omdat er onder- en bovengronds gigantisch veel mogelijkheden zijn. Toch is de bevolking er slecht aan toe. Tot 1960 zegt de blanke koloniaal hoe je het moet doen. Na 1960 kwam er de technische assistentie door blanken, de ontwikkelingssamenwerking… De genadeslag voor Congo kwam er vanaf 1994 en vooral in 1996. De genocide in Rwanda in 1994 dreef anderhalf miljoen vluchtelingen de grens over, naar vluchtelingenkampen rond Goma en Bukavu. De Congolese strofiguur was niemand minder dan Laurent Désiré Kabila. De facto heeft het Rwandese regeringsleger, aangevuld met Congolese kindsoldaten die onderweg werden ingelijfd en met gedeserteerde Congolese regeringssoldaten van Mobutu die al jarenlang niet meer betaald werden, heel Congo veroverd. Onderweg werden massaal Rwandese vluchtelingen vermoord en ook veel Congolezen, vooral zij die ervan werden verdacht Rwandese vluchtelingen te helpen. Volgens een VN rapport uit 2010 zou het gaan om 200.000 – 220.000 doden. Die oorlog destabiliseerde het land, want het leger zette zijn tocht in het hele land door. Tot op vandaag blijft de situatie in de regio erg gespannen. De Congolezen zien de Rwandezen als moordenaars die hun land hebben aangevallen en Congolezen hebben vermoord. “Tshisekedi probeert vandaag op zijn manier de relaties te verbeteren, maar stoot op veel tegenstand. Men is niet vergeten wat de Rwandese president gedaan heeft. Het gaat dan niet alleen over degenen die werden vermoord, maar ook om al wie vervolgens is omgekomen door honger en uitputting, omdat alles werd vernield.” Meer info: https://belgiancongo.medium.com/de-onafhankelijk-van-congo-4c45a689a3a3 Volg op Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #BelgischCongo #KoningBoudewijn #PatriceLumumba

30 juni 1960 - De soevereiniteit wordt overgedragen aan de Republiek Congo, in aanwezigheid van koning Boudewijn en van vertegenwoordigers van de Belgische regering. Bij deze gelegenheid hekelt premier Lumumba, in een niet-aangekondigde toespraak, fel het Belgische koloniale bestuur. Enkele dagen later, op 6 juli, slaan leger en politie aan het muiten. De uittocht van de blanken, die al in 1959 op gang kwam, slaat om in een massale vlucht, waarbij de Belgische regering een luchtbrug inricht, onder bescherming van zo'n 10.000 naar Kongo gezonden soldaten. De regering Lumumba bestempelt dit optreden als een aanslag op de onafhankelijkheid en dient klacht in bij de VN-Veiligheidsraad. Deze vervangt de Belgische troepen door een VN-strijdmacht, samengesteld uit contingenten van Afrikaanse en Aziatische landen, en van Ierland en Zweden. Volg via Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #Congo #deOnafhankelijkheid #PatriceLumumba

Na de documentaire over de rol die de Belgische regering heeft gespeeld bij de moord op de eerste verkozen premier van Congo, concentreert Histories zich op de ,,communist'' Lumumba. Omdat Lumumba in volle Congo-crisis de hulp inriep van de sovjets en omdat hij helemaal niet te spreken was over de activiteiten die de VN in zijn land ontplooiden, werd hij in het Westen al gauw afgeschilderd als een gevaarlijke communist. Volg op Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #PatriceLumymba #SovjetUnie #CongoCrisis

Kinderen van de Kolonie. Toen België in de zomer van 1960 van de ene dag op de andere zijn kolonie in de steek liet, kwam er voor een grote groep Belgische kinderen en jongeren abrupt een einde aan een zeer bijzondere kindertijd. Volg op Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #BelgischCongo #KinderenVanDeKolonie #DochterVanDeDekolonisatie

Le 24 novembre 1964, 6 heures du matin... 546 para-commandos belges sont largués sur Stanleyville (Kisangani, aujourd'hui) dans le nord-est du Congo. L'effet de surprise est total. La plus grande opération de sauvetage humanitaire de notre histoire commence. Stanleyville est rapidement bouclée et plusieurs centaines d'Européens - des Belges pour la plupart , retenus en otages depuis 6 mois par la rébellion Simba, sont libérés. Hélas, dans la confusion générale, les rebelles ont eu le temps de massacrer une trentaine d'hommes, de femmes et d'enfants.Mais l'opération « Dragon rouge » est considérée comme une réussite. Les para-commandos belges ont rempli leur mission : un maximum d'otages sont sains et saufs. Le surlendemain, c'est l'opération « Dragon noir ». Les paras sautent sur Paulis, une cité en pleine forêt équatoriale, à 350 km au nord de Stan et, là aussi, plusieurs centaines d'otages sont sauvés.Quelques jours plus tard, les paras-commandos rentrent au pays couverts de gloire. Suivre sur Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #Stanleyville #Kisangani #CongoBelge

Le 24 novembre 1964, 6 heures du matin... 546 para-commandos belges sont largués sur Stanleyville (Kisangani, aujourd'hui) dans le nord-est du Congo. L'effet de surprise est total. La plus grande opération de sauvetage humanitaire de notre histoire commence. Stanleyville est rapidement bouclée et plusieurs centaines d'Européens - des Belges pour la plupart , retenus en otages depuis 6 mois par la rébellion Simba, sont libérés. Hélas, dans la confusion générale, les rebelles ont eu le temps de massacrer une trentaine d'hommes, de femmes et d'enfants.Mais l'opération « Dragon rouge » est considérée comme une réussite. Les para-commandos belges ont rempli leur mission : un maximum d'otages sont sains et saufs. Le surlendemain, c'est l'opération « Dragon noir ». Les paras sautent sur Paulis, une cité en pleine forêt équatoriale, à 350 km au nord de Stan et, là aussi, plusieurs centaines d'otages sont sauvés.Quelques jours plus tard, les paras-commandos rentrent au pays couverts de gloire. Suivre sur Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #Stanleyville #Kisangani #CongoBelge

Robin Day reports on the situation in Elisabethville, capital of the breakaway province of Katanga, & asks why is the UN there? The Congo Crisis was a period of political upheaval and conflict in the Republic of the Congo between 1960 and 1965. The crisis began almost immediately after the Congo became independent from Belgium and ended, unofficially, with the entire country under the rule of Joseph-Désiré Mobutu. Constituting a series of civil wars, the Congo Crisis was also a proxy conflict in the Cold War, in which the Soviet Union and the United States supported opposing factions. Around 100,000 people are believed to have been killed during the crisis. Panorama 05/09/1960 Follow on Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #CongoCrisis #Panorama #BBCWorld

Discours du Premier ministre Gaston Eyskens pour le nouvel an : il évoque la situation au Congo et sa politique d'austérité (Loi unique) qui a déclenché une grève générale dans le pays. Date de Diffusion: 31/12/1960 Suivre sur Twitter: https://Twitter.com/BasedCongo #GastonEyskens #CongoBelge #CriseCongolaise

Officials in the Congolese province of Katanga have declared former Prime Minister Patrice Lumumba dead. According to a statement by the interior minister, Mr Lumumba was killed by villagers trying to take him into custody. In an official broadcast three days ago the Katanga Government announced Mr Lumumba, 36, had escaped from Kolatey prison farm in the west of the breakaway province. They offered a reward of £2,000 for his recapture and a further £300 for his accomplices, Maurice Mpolo - Minister of Youth - and Joseph Okito - former Vice-President of the Senate. Follow on Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #PatriceLumumba #Katanga #CongoCrisis

Katanga is een provincie in de Democratische Republiek Congo. Als Congo zo groot is als West-Europa, dan is Katanga zo groot als Frankrijk. Voor de welingelichten, tijdens de kolonisatieperiode was het machtige Congo onderdeel van het kleine België. Op 11 juli 1960 roept de Katangese beweging onder leiding van Moïshe Tshombe de onafhankelijkheid uit. Tot op heden is hij de grote held van de Katangezen. Wat later roept ook Zuid-Kasaï onder leiding van Mulopwe Kalonji de onafhankelijkheid uit. Katanga zal als onafhankelijke staat drie jaar standhouden met zijn legendarisch leger van Katangese gendarmes. Maar na verscheidene grote militaire confrontaties met UNO-blauwhelmen en onder druk van de Amerikaanse Kennedy administratie moet Katanga op 13 januari 1963 capituleren. Moise Tshombe gaat in ballingschap naar het buitenland. Volg op Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #MoïseTshombe #Katanga #CongoCrisis

Gbadolite : le général Joseph-Désiré Mobutu fait part de son appréhension quant à la sécurité de sa famille après le coup d'État du 14 septembre 1960. News bulletin 03/12/1965 Suivre sur Twitter: https://Twitter.com/BasedCongo #MobutuSeseSeko #CriseCongolaise #GeneralMobutu

Katanga, van 1971 tot 1997 Shaba genoemd, was sinds 1910 een provincie van Belgisch Congo. De hoofdstad was Elizabethstad, Katanga was economisch van groot belang voor Congo omwille van de bodemschatten. De ondergrond bevat o.a. grote voorraden koper, kobalt en uranium. Katanga was tussen 1960 en 1963 een onafhankelijke staat, na een secessie van de Republiek Congo. (Ook wel gekend als Congo-Leopoldstad) De president in deze korte periode was Moïse Tshombe, van de CONAKAT-partij. Hij riep op 11 juli 1960 de onafhankelijkheid van de rijke mijnprovincie uit. Nadien werd het land opnieuw een provincie van Congo. Volg op Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #MoïseTshombe #Katanga #CongoCrisis

De Simba's waren Congolese opstandelingen die in 1964 grote delen van Oost-Congo veroverden. Als gevolg van hun moordpartijen maakten de Belgische militaire operaties, de Ommegang en Dragon Rouge , een einde aan de Simba-opstand. Op 1 augustus 1964 drongen Simba's vanuit Kindu het diocees van Stanleystad binnen. Op 4 augustus maakten ze zich meester van de stad. Soumialot en Gbenye die met een tussenspanne van een week in Stanleystad arriveerden, eisten beiden dat een plechtige dankmis in de kathedraal werd opgedragen te hunner ere. Spoedig nadien begon het moorden. De elite van Stanleystad – 2500 à 3000 personen – werd omgebracht. Velen werden geëxecuteerd voor het standbeeld van Lumumba. Er waren daden van kannibalisme, doders die het hart of andere lichaamsdelen van hun slachtoffers opaten. Volg op Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #SimbaOpstand #CongoCrisis #Stanleystad

In 1967 werd in Chastre een gedachteniskapel opgericht na het drama van Kongolo van 1962, waarbij twintig spiritijnen vermoord werden. Wat men niet kon voorzien was dat er onder de missionarissen en burgers in Congo nog zoveel meer slachtoffers zouden vallen tijdens de daaropvolgende simba-opstand (1964-1966). In het totaal werden op de buitenmuur van de kapel uiteindelijk 216 namen van slachtoffers aangebracht, waaronder alle 165 religieuze katholieke slachtoffers van de simba-opstand. Een toevallige bezoeker van dit memoriaal zal zich wellicht niet realiseren welke dramatische gebeurtenissen zich achter deze namenlijst hebben afgespeeld. Van daar ook de nood aan een historisch onderzoek als dit om die realiteit, hoe luguber ook, te reconstrueren. De grote vraag waarom de simba?s de religieuzen als opvallend doelwit wilden treffen, is niet te herleiden tot het simpele antwoord dat de religieuzen dienden te sterven omwille van hun onverbrekelijke band met het westerse koloniale systeem of omwille van hun geloof. Hoe kan men immers verklaren dat de ene simba?s hun vrienden of beschermers leken, terwijl anderen hun ergste vijanden? Of waarom in bepaalde streken en bisdommen van Congo de simba?s hun razernij uitwerkten en in andere helemaal niet? Volg op Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #Missionarissen #SimbaOpstand #Congocrisis

Moïse Tshombé réagit à l'arrivée prochaine des troupes des Nations Unies au Katanga. Pour lui, les troupes des Nations Unies ne pourront pas faire respecter l'ordre. Pire, elles créeront le désordre... Bulletin d’information du 04/08/1960 suivre sur Twitter: https://Twitter.com/BasedCongo #MoïseTshombe #Katanga #CongoCrisis

Les rapports entre la Belgique et Dag Hammarskjöld, Secrétaire général des Nations Unies, sont assez tendus, suite à l’envoi de lettres de griefs à l’encontre de la Belgique. L'ONU attend de la Belgique un retrait de ses troupes au Congo et qu'elle arrête d'y envoyer des techniciens. Rencontre avec Pierre Wigny, au ministère des Affaires étrangères, pour en savoir un peu plus sur ces accusations. Bulletin d’information du 28/10/1960 suivre sur Twitter: https://Twitter.com/BasedCongo #PierreWigny #NationsUnies #CongoCrisis

Que se passe-t-il au Congo, un an après l’indépendance ? Un Congo en crise... Quatre autorités s’y partagent le pouvoir : Kasa-Vubu, Mobutu, Ileo et Adoula gouvernent à Léopoldville, Tshombé au Katanga, les lumumbistes Gizenga et Gbenye se sont installés à Stanleyville, capitale de la "République libre du Congo", et Kalonji dirige l’Etat autonome du Sud Kasaï. Ce reportage débute en février 1961 au Katanga, au moment où est annoncée la mort du 1er Premier ministre du Congo indépendant Patrice Lumumba, et où débute la bataille de Luena et de Bukama. Une guerre fratricide qui oppose gendarmes katangais, aidés par des mercenaires européens, et Balubas katangais, fidèles au pouvoir central. suivre sur Twitter: https://Twitter.com/BasedCongo #Documentary #CongoBelge #CriseCongolaise

Le Conseil de sécurité de l'ONU réclame à l'unanimité que la Belgique retire rapidement ses troupes du Congo. Réactions du Premier ministre Gaston Eyskens et d’Arthur Gilson, ministre de la Défense nationale, à l'issue de ce Conseil. Chacun défend la nécessité de protéger les Belges au Congo. Bulletin d’information du 22/07/1960 suivre sur Twitter: https://Twitter.com/BasedCongo #GastonEyskens #Belges #Congo

Le 11 juillet 1960, Moïse Tshombé proclame la sécession du Katanga. Depuis, aucun gouvernement n'a reconnu cette indépendance. Sa position est ferme : le Katanga est indépendant et doit le rester pour maintenir l'ordre au Congo. Il donne également sa position concernant la possible venue de troupes de l'ONU au Congo. Selon lui, la paix règne au Katanga grâce à la présence des troupes belges. La présence de l'ONU n'apportera que troubles et chaos. Bulletin d'information du 28/07/1960 suivre sur Twitter: https://Twitter.com/BasedCongo #MoïseTshombe #Katanga #CongoCrisis

Dans les jours qui ont suivi l'indépendance du Congo, de nombreux Belges ayant fui Coquilhatville, Léopoldville et Luluabourg, se sont réfugiés en Belgique. Ils sont amers et pessimistes : ils sont convaincus qu'il n'y a plus d'avenir possible pour eux au Congo, du moins pas dans l'immédiat. Pilotes de la Sabena, personnel de la Croix-Rouge, scouts ou encore simples bénévoles se mobilisent pour venir en aide aux réfugiés belges. 9000000 du 17/07/1960 suivre sur Twitter: https://Twitter.com/BasedCongo #Belges #CongoCrisis #Congo

La mutinerie de la Force publique sème la panique auprès des colons belges. Nombreux d’entre eux trouvent refuge de l’autre côté du fleuve, à Brazzaville. A l'aéroport de Zaventem, le personnel prend soin des enfants de réfugiés belges. Témoignages de deux enfants sur ce qu'ils ont vécu au Congo. 9000000 du 17/07/1960 suivre sur Twitter: https://Twitter.com/BasedCongo #CongoBelge #Documentaire #Congo

Aéroport de N'Djili juillet 1960 : interview de colons blancs qui ont préféré renvoyer leur femme et leurs enfants en Belgique après les incidents et les violences de ces derniers jours suite à la mutinerie de la Force publique. Bulletin d’information du 07/07/1960 Suivre sur Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #Léopoldville #CongoCrisis #CriseCongolaise

Rode Draak en Zwarte Draak waren twee militaire operaties die in 1964, ten tijde van de Congocrisis, in Congo-Leopoldstad werden uitgevoerd om westerse gijzelaars te bevrijden uit Stanleystad en Paulis. De beide operaties vonden respectievelijk plaats op 24 en 26 november 1964, tijdens de opmars van de 'Ommengang' door de tijdens de Simbaopstand door Simba's veroverde gebieden van het net onafhankelijke Congo-Leopoldstad. Ze werden uitgevoerd door Belgische en Amerikaanse troepen, ondersteund door Congolese huursoldaten. De operaties vonden in het geheim plaats en leidden tot de redding van ongeveer 2.300 mensen. Ongeveer 60 gijzelaars kwamen om en ongeveer 350 mensen werden geëxecuteerd tussen beide operaties, waaronder 300 Congolezen op 25 november 1964 in Paulis. Over het aantal doden onder de Simba's is niets bekend. De operaties staan bekend als zeer succesvol. Volgens Odom (1986) was het de eerste en in veel opzichten de meest complexe multinationale operatie ter bevrijding van gijzelaars van de Koude Oorlog. Naast Rode Draak en Zwarte Draak waren vooraf nog twee operaties gepland; Witte Draak in Bunia en Groene Draak in Watsa. Deze operaties werden op bevel van de Amerikaanse president Johnson niet uitgevoerd. Volg op Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #OperatieRodeDraak #BelgischCongo #Stanleystad

The Simba rebellion of 1963–65, also known as the Orientale Revolt, was a rebellion in Congo Leopoldville which took place within the wider context of the Congo Crisis and the Cold War. The rebellion, located in the east of the country, was led by the followers of Patrice Lumumba, who had been ousted from power in 1960 by Joseph Kasa-Vubu and Joseph-Désiré Mobutu and subsequently killed in January 1961 in Katanga. The rebellion was contemporaneous with the Kwilu Rebellion led by fellow Lumumbist Pierre Mulele in central Congo. The Simba rebels were initially successful and captured much of eastern Congo, proclaiming a "people's republic" at Stanleyville. However, the insurgency suffered from a lack of organization and coherence, as well as tensions between the rebel leadership and its international allies of the Eastern Bloc. When the Congolese government launched a number of major counter-offensives from late 1964, spearheaded by battle-hardened mercenaries and backed by Western powers, the rebels suffered several major defeats and disintegrated. By November 1965, the Simba rebellion was effectively defeated, though holdouts of the rebels continued their insurgency until the 1990s. Follow on Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #BelgianCongo #Stanleyville #CongoCrisis

Getuigenis van Katholieke universiteit Leuven Professor Joseph Vandepitte, geboren in 1922, doctor in de geneeskunde, specialist in microbiologie, bacteriologie en tropische geneeskunde. Follow on Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #BelgianCongo #BelgischCongo #Katanga

The Congo Crisis was a period of political upheaval and conflict in the Republic of the Congo between 1960 and 1965. The crisis began almost immediately after the Congo became independent from Belgium and ended, unofficially, with the entire country under the rule of Joseph-Désiré Mobutu. Constituting a series of civil wars, the Congo Crisis was also a proxy conflict in the Cold War, in which the Soviet Union and the United States supported opposing factions. Follow on Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #CongoCrisis #Elizabethville #CongoLeopoldville

Between 2500 and 3000 people where murdered by Congolese communists during the 1964 Stanleyville massacre. Many were executed before the statue of "Patrice Lumumba". This came with acts of cannibalism, killers eating the hearts or other parts of the body of their victims. Follow on Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #StanleyVille #BelgianCongo #Congo

Na vier jaar onafhankelijkheid, gekenmerkt door een woelige politieke situatie, wordt de Congolese Democratische Republiek ( RDC ) verstoord door een opstand begonnen in de Kwilu en daarna uitgebreid in de Kivu. De onlusten verspreiden zich nog verder en weldra bezetten de rebellen, die zich " Simba " noemen, de helft van het nationaal grondgebied. Begin augustus maken ze van Stanleystad de hoofdstad van een Volksrepubliek. Om aan deze anarchie een einde te maken besluit Paul-Henri Spaak, Minister van Buitenlandse Zaken, met het akkoord van de Kongolese autoriteiten, om bovenop de reeds aanwezige militaire technische bijstand, de Luchtmacht te versterken met Belgische bemanningen en de gouvernementele Strijdkrachten te ondersteunen met zogenaamde “ logistieke ” ploegen. Minister Paul-Henri Spaak stelt ook Kolonel SBH Frédéric Vandewalle, Comd van de colonnes van de Ommegang.Kolonel SBH Fréderic Vandewalle ter beschikking van de Congolese Eerste minister Moïse Tshombe. Deze belast kolonel Vandewalle met de oprichting van een Brigade, die als opdracht krijgt het grondgebied te heroveren dat in handen is gevallen van de rebellen. In deze onmetelijke opstandige zone en door de geïmproviseerde reactie van de autoriteiten van Leopoldstad, die vliegtuigen inzetten niet alleen bestuurd door de reguliere bemanningen maar ook door huurlingen, worden duizenden Westerse - en Aziatische vreemdelingen weldra virtuele gijzelaars. De Congolese elite wordt het slachtoffer van systematische en afgrijselijke slachtingen. Volg via Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #BelgischCongo #StanleyStad #Kisangani #OperatieRodeDraak

Katanga The Untold Story a program on the Congo crisis and Katanga Secession in the 1960. Introducing Patrice Lumumba, Moise Tshombe and other role players. Exposes United Nations atrocities like the bombing of Elisabethville the Capital of Katanga. Follow on Twitter: https://twitter.com/BasedCongo #Katanga #Congo #Documentary

The Congo Crisis was a period of political upheaval and conflict in the Republic of the Congo between 1960 and 1965. The crisis began almost immediately after the Congo was given independence by Belgium and ended, unofficially, with the entire country under the rule of Mobutu Sese Seko. 00:00 King Baudouin personally greets returning soldiers 00:33 Belgian paratroopers receive a warm welcome in Brussels 00:40 Katanga's Resistance to UN troops #CongoCrisis #ColdWar #Katanga