Pulmonary Nurse for 31 Years Testifies How he Unknowingly Killed Patients Following COVID Protocols

Albert Spence is een longverpleegkundige met 31 jaar ervaring. Hij heeft onlangs een openbare getuigenis afgelegd voor de South Carolina State Legislature over “therapeutische opties” voor COVID-19, bericht Brian Shilhavy.

Eens te meer kunnen we vaststellen dat verpleegkundigen die in de frontlinie COVID-19 patiënten behandelen de best geïnformeerde mensen zijn in de V.S. op dit ogenblik, die echt weten wat er gaande is in de ziekenhuizen, vooral wanneer het gaat over COVID-19 protocollen, en de experimentele COVID-19 “vaccins”.

We moeten absoluut luisteren naar deze eerstelijnswerkers in plaats van naar de talking head “artsen” op tv die nooit daadwerkelijk patiënten behandelen, als we echt willen weten wat de waarheid is. Wall Street en de farmaceutische industrie controleren nu de mainstream media, en zij zullen nooit getuigenissen als deze publiceren, ook al is het nu algemeen bekend omdat het is vastgelegd door de wetgevende macht van South Carolina.

In deze publieke getuigenis vertelt de heer Spence hoe hij in het begin alle adviezen opvolgde van hoe het medische establishment wilde dat hij COVID-patiënten zou behandelen, ook al druiste veel daarvan in tegen zijn meer dan 30 jaar ervaring in het behandelen van patiënten met aandoeningen aan de luchtwegen.

Maar toen het aantal COVID-patiënten op zijn afdeling begin dit jaar begon af te nemen, en hij ontdekte dat de CDC de drempel voor PCR-testen had veranderd door de testen terug te brengen van 40 cycli naar 28, realiseerde hij zich wat er aan de hand was, en dat verontruste hem.

Hij had onbewust meegewerkt aan het doden van zijn patiënten door gewoon “te doen wat me gezegd werd.” Hij weet nu dat deze patiënten stierven door de COVID protocollen, en niet door COVID-19.

Tien OMICRON "variant" voorspellingen voor 2022 en verder ... het globalistische autoritaire draaiboek blootgelegd
“Ik verloor er mijn slaap door. Ik had er pijn in mijn borst door. Ik werd er midden in de nacht wakker van – het raakte me hard. Ik kon niet slapen.

Want mijn eerste week of twee daar (COVID-afdeling), leidde ik ze niet naar de uitgang, maar was ik de man die mensen euthanaseerde.

Ze noemen het “comfort care.” Maar als je op het punt komt dat je je zuurstofmasker niet meer af kunt doen, raak je zo van streek. Je hebt je familie al weken niet gezien, behalve misschien via een iPad.

En je zult nooit van de high flow afkomen, en de dokter zegt: “Je hebt je best gedaan. Maar dit gaat het worden voor je.”

En de patiënten krijgen tranen in de ogen en raken overstuur, en ze roepen het palliatieve team erbij, en ze houden allemaal hun hand vast en huilen.

Maar zij zeiden: “We kunnen je comfortabel houden.”

Hier komt Albert (verwijzend naar zichzelf). Hij heeft de morfine en ativan, en ik laad ze op en haal de high flow eraf, en ze vergassen zichzelf tot de dood.

En ik ben de man die op de knoppen drukte, zoals in de gaskamers in Auschwitz.”