Antoine de kleine prins is terug - hoofdstuk 1 - De Overgang

Hoofdstuk 1 - De overgang

Het werd ineens heel stil . Er was alleen een licht geluidloos briesje . Maar dat bleek al voldoende te zijn om het kleine koningskind op te tillen. Heel zachtjes . Heel voorzichtig . Het was alsof de tijd stil bleef staan . Het was allemaal een beetje vreemd, en toch was het écht . Het gekke was, dat hetgeen het kleine koningskind ervoer, niet helemaal nieuw leek . Het leek zelfs een beetje op thuiskomen ... een vertrouwd gevoel dus . Het verwonderde het kleine koningskind dat hij niet echt de ruimte werd ingetrokken . Onder hem zag hij nog duidelijk het opstuivende woestijnzand, en zijn eigen lichaam, roerloos . En een man in een pilotenkostuum met een groot verdriet ,die beurtelings van het kleine lichaampje naar de sterren scheen te kijken .
Wat had hij die man graag getroost . Het scheen wel alsof diens lijden , het kleine koningskind verhinderde om zijn reis verder te zetten . Ook al was de fysieke pijn van daarnet volkomen verdwenen, de droefheid van dat mensenlijk wezen daar beneden was zo sterk , dat het kleine koningskind erdoor werd aangetrokken, en tegengehouden werd om nieuwe stappen te zetten . Nu ja: ‘stappen’was een groot woord voor iemand die zonet zijn lichaam had verlaten . En toch.... al zag hij zijn eigen lijfje daar roerloos liggen, toch was er nog steeds zoiets als een ‘aanwezig zijn ‘. Later zou het kleine koningskind te horen krijgen dat hij nu enkel nog een : astraal lichaam had . En dat hij vanaf nu deel was gaan uitmaken van de astrale wereld .
Hij deed zijn uiterste best om weg te komen van het treurige tafereel onder hem. Maar hoe moest dat dan . Hoe ? Als de vos hier was geweest, dan had hij vast een hele boel goede raad voor het kleine koningskind gehad . De vos was zò wijs . Deze gedachte alleen al maakte het prinsje al veel rustiger . Het was eigenlijk zelfs zo, dat het leek alsof de vos nu vlak bij hem had plaatsgenomen . Neen ... het leek niet zo, het wàs zo .
- Dag vriend, zei de vos .
- Dag vriend, zei de nieuwe prins, met een groot vraagteken vol verwondering aan het eind van zijn gedachten .
- Heb je mij geroepen , vroeg de vos .
Het kleine koningskind was even uit zijn lood geslagen . Hij had wel heel sterk aan de vos gedàcht, maar meer niet .
- Dus je hebt me geroepen, zei de vos, die blijkbaar de gedachten van het kleine koningskind kon lezen .
Het kleine koningskind viel nu van de éne verbazing in de andere . Vanaf nu zou hij moeten gaan uitkijken wat hij dacht .