BPOC2020 - Susanne Heijmans - van terminale COVID-19 genezen dankzij ivermectine (NL)

Susanne (leeftijd: 43 jaar) lag met een zeer ernstige longontsteking, vermoedelijk vanwege COVID19, in het ziekenhuis. Haar longen zaten bijna helemaal vol vocht en haar toestand was zo slecht dat de longarts haar zei dat ze maar afscheid moest nemen van haar kinderen. Haar bloedsaturatie was slechts 50%.

In het ziekenhuis kreeg Susanne de ontstekingsremmer dexamethason en bloedverdunners toegediend. Toelichting: Dit zijn goede maatregelen in deze ziektefase, alleen de ontstekingsremmer is verre van optimaal vanwege de slechte longpenetratie (methylprednisolon was vele malen beter geweest) en de dosis van bijna zeker 6 mg per dag is extreem veel te laag. Artsen die verstand van zaken hebben, spreken in dit kader over een homeopathische dosis.

Susanne drong er bij haar longarts op aan dat ze ivermectine zou krijgen, gezien het perfecte veiligheidsprofiel en het zeer sterke signaal van werkzaamheid in alle fases van COVID19. De longarts wilde daar niks van weten. Er was geen enkele discussie mogelijk. De longarts liet Susanne liever sterven, dan het proberen van een bewezen uitermate veilig, goedkoop, beschikbaar middel met een extreem sterk signaal van werkzaamheid, terwijl de arts geen alternatief kon bieden.

Susanne vroeg kennissen om ivermectine voor haar te kopen. Deze kennissen slaagden daarin en smokkelden het middel het ziekenhuis in. Susanne nam het (met een dosis van 0,2 mg/kg per dag gedurende 5 opeenvolgende dagen), en al na een half uur merkte ze verbetering. Ze nam het medicijn op dinsdag voor het eerst in, en op donderdagmorgen had ze al geen extra zuurstof meer nodig. Haar longarts stond versteld en had zoiets nog nooit meegemaakt. Op vrijdagmorgen kon ze al ontslagen worden uit het ziekenhuis, terwijl ze op dinsdag volgens haar longarts nog terminaal was.

Momenteel gaat het uitstekend met Susanne. Ze is 5 weken geleden opgenomen geweest en zit inmiddels weer op 90% van haar kunnen.

Nawoord: Niks aan dit verhaal is zeldzaam. Ik heb al talloze van deze 'wonderen' gehoord waarbij doodzieke mensen binnen de kortste keren dramatisch herstellen. (Spreken we trouwens ook van een wonder als een infectie genezen wordt met penicilline?) Deze berichten komen zowel van de patiënten zelf als het zorgpersoneel die het al honderden keren met eigen ogen hebben ervaren. De verhalen van doktoren die niks lijken te geven om zowel de wensen van als het belang van de patiënt, en star het protocol volgen, zijn ook eerder regel dan uitzondering.

Het naar binnen moeten smokkelen van ivermectine heb ik ook al vaker gehoord. Wat een enorme schande dat dit soort capriolen noodzakelijk zijn! Artsen hebben zichzelf laten degraderen tot een ordinair stel protocolvolgers waarbij het protocol feitelijk ingegeven wordt door de farmaceutische bedrijven.

Sommigen zullen dit verhaal afdoen als slechts toeval, als niet meer dan een anekdote. Met het laatste bedoelen zij in werkelijkheid dat het waardeloze informatie is die maar het beste genegeerd kan worden. Zelfs een miljoen van dit soort anekdotes zijn voor de betreffende mensen geen overtuigend bewijs. Volgens deze mensen is het meervoud van anekdote geen data, maar anekdotes. Uitsluitend zeer grootschalige gerandomiseerde placebogecontroleerde klinische onderzoeken kunnen volgens hen waardevolle informatie opleveren. Deze gedachtegang is overtuigend bewijs dat Big Pharma hen effectief gehersenspoeld heeft, want wie is de enige die voldoende diepe zakken heeft om die peperdure onderzoeken uit te voeren? En wie gaat er vervolgens bergen geld verdienen aan de peperdure gepatenteerde medicijnen?

Anekdotes als die van Suzanne tonen zeer overtuigend aan dat haar genezing toe te schrijven is aan ivermectine. Patiënten gaan simpelweg niet binnen 42 uur van een terminale longontsteking naar vrij van behoefte aan aanvullende zuurstof. Deze enorme effectgrootte en het feit dat het effect nagenoeg onmiddellijk na het eerste gebruik van het medicijn plaatsvindt, hoort overtuigend bewijs te zijn dat de medicijn de oorzaak is. (Zie ook de Bradford Hill criteria waarmee bepaald kan worden of er sprake is van 'slechts' een correlatie of van causaal, dus oorzakelijk, verband.)

Ter vergelijking: als jij persoonlijk getuige bent van een brand die ogenblikkelijk dooft nadat iemand er bak water overheen gooit (terwijl je weet dan branden uit zichzelf nooit zo snel doven), ben jij er dan voldoende van overtuigd dat het water de oorzaak is van het doven, of wimpel je het af als toeval en eis je eerst grootschalig gerandomiseerd onderzoek?

Uitgesloten alternatieve verklaringen: De kans is nihil dat het geval van Suzanne een misdiagnose betreft, want met het meten van de bloedsaturatie en het maken van een röntgenopname van borstkas, kun je er eenvoudigweg niet zo ver naast zitten. De kans is ook nihil dat we hier te maken hebben met het placebo-effect, want dat is niet zo abrupt en drastisch. De kans dat Suzanne liegt is ook nihil. Welk belang zou ze hierbij hebben? Zouden al die talloze anderen die melding maken van exact hetzelfde effect ook allemaal liegen? Bovendien kan het verhaal van Suzanne vrij eenvoudig geverifieerd worden.

https://www.bpoc2020.nl