Bpoc Politie verhoor 26

Mijn naam is…
Ik heb contact opgenomen met de BPOC2020 omdat ik mij niet meer thuis voel in het korps,
en er intern geen veilige mogelijkheden zijn de bezwaren die ik heb kenbaar te maken.
Sinds 2002 werk ik bij de politie. Ik ben agent. Het contact wat je als agent met de mensen
hebt sprak mij altijd erg aan. Zelfs wanneer ik mensen moet bekeuren heb ik het gevoel een
bijdrage te leveren aan een veilige maatschappij.
Tot een jaar geleden kwam ik nauwelijks in conflict met mensen. Er werd wel eens
gemopperd wanneer ik moest handhaven of bekeuren, maar meestal kwam ik er met een
redelijk gesprek wel uit.
Ik legde dan uit waarom ik bijvoorbeeld een bekeuring gaf. Meestal begreep men dat dan
wel. Of ik gaf een waarschuwing zonder te bekeuren. De dankbaarheid die mensen dan
hadden deed me goed. Ik had dan een bijdrage geleverd aan bijvoorbeeld veilig verkeer, had
iemand wat kunnen leren, en had geen bekeuring uit hoeven schrijven. Ik kwam dan
tevreden thuis.
Sinds de crisis is alles veranderd. We moeten direct optreden. Het geweld bij demonstraties
is zichtbaar, maar wat er op gewone dagen op straat gebeurt is nauwelijks bekend. Want
ook daar vindt veel geweld plaats, met alle verdriet voor mensen van dien.
We houden soms mensen aan die kleine kinderen bij zich hebben. Meestal is het dan een
probleem met mondkapjes in winkels. Wanneer mensen dan volharden, en geen mondkapje
opzetten, en bovendien de winkel niet willen verlaten, hebben we de opdracht direct tot
aanhouding over te gaan. Huilende kinderen, onrust in die winkel, mensen die zich ermee
gaan bemoeien.
Of er ontstaat een woordenwisseling wat uitmondt in belediging. En die woordenwisseling
ontstaat vaak door stress bij mij en mijn collega’s.
Ik geef het toe: ik ben snel geïrriteerd. Het aanspreken van mensen op al die onbegrijpelijke
regels eist zijn tol. Ik ben alleen nog maar handhaver. Ik sta niet meer tussen de mensen
maar er tegenover.
Op het bureau worden mensen die aangehouden zijn niet netjes behandeld. Mensen
worden opgehouden in cellen. Dat heeft impact op mensen. En er zijn veel collega’s die daar
geheel achter staan. Ze vinden dat de maatregelen moeten worden opgevolgd, en dat je als
je dat niet doet de gezondheid van anderen in gevaar brengt. Wat ik erger vind is hoe
collega’s over die mensen praten. Minderwaardig, onbeleefd en vernederend. En die
mensen zijn daar bij.
Er is een tweedeling ontstaan, ook binnen het korps. Ik loop al wat langer mee en ben
duidelijk milder dan mijn jongere collega’s. Ik kan het niet meer met mijn geweten verenigen
hoe we met burgers om moeten gaan. Het druist tegen alles in wat ik op de opleiding heb
geleerd en wat ik als mens voel.
Wanneer ik een dienst heb met een jongere collega die graag streng optreedt, weet ik al dat
ik een slechte dag ga hebben. Streng optreden, direct bekeuren en snel aanhouden zijn de
instructies dus ik delf altijd het onderspit wanneer ik probeer zo’n collega tot wat milder
handelen probeer aan te zetten.
Bovendien willen er steeds minder collega’s met me samenwerken omdat ze me te soft
vinden. Je moet hard optreden, dan gaan ze zich wel aan de regels houden is de gedachte.
Dus doe ik gedwongen mee aan het bekeuren en vaak met geweld aanhouden van mensen
waarvan het voorheen niet eens bij me opgekomen zou zijn om die aan te houden.
Geestelijk wordt het me allemaal te zwaar. De contante druk die ik voel is onhoudbaar
geworden. We gaan de verkeerde kant op en er is niets wat ik kan doen om het tegen te
houden.
Daarom ben ik blij met jullie initiatief. Er moet naar buiten komen dat veel politiemensen
beschadigd raken door het geweld en de onrechtvaardigheid waartoe zij gedwongen
worden.
Maar er moet ook naar buiten komen dat heel veel agenten en ME-ers vol motivatie op
demonstrerende mensen inslaan en moeders of vaders in supermarkten aanhouden en niet
schromen daar geweld bij te gebruiken.
Dit soort collega’s zou twintig jaar geleden op non-actief zijn gezet, maar worden nu de
hemel in geprezen door de korpsleiding.
Februari 2021
Maart 2021
Ik geef toestemming de transcriptie van mijn verklaring openbaar te maken, maar de
beelden nog niet.

*Deze verklaring is op schrift gesteld aan de hand van het mondelinge verhoor. Omdat
gebruik is gemaakt van transcriptiesoftware kan er sprake zijn van taal- en/of spellingfouten,
waarvoor onze excuses

https://bpoc2020.nl/pdf/Transcriptie%20politieverhoor%2026.pdf