9 Badanie tematyczne z 1 Kor. 1:12 oraz 1 Kor. 3:4

ZEBRANIE 5.03.2025

PYTANIE 1: Jak to jest możliwe, że bracia znający dobrze Słowo Boże, zarówno w Ruchu Epifanii jak i poza nim są tak ulegli tym pokusom? I dlaczego nie są w stanie odróżnić prawdy Słowa Bożego od błędu? (dokończenie)
PYTANIE 2: a) Czym jest sekciarstwo?; b) Czym jest klerykalizm?; Czym jest kongregacjonalizm?
PYTANIE 3: Co powstaje najpierw – klerykalizm czy sekciarstwo?

ODPOWIEDZI na pytanie 1.
Uleganie pokusom, hołdownictwu, próby przechwytywania władzy przez starszych (klerykalizm) i sekciarstwo widzimy już za życia Apostołów. Apostołowie strofowali wszelkie próby klerykalizmu i sekciarstwa i za ich życia nie doszło do wypaczeń na większą skalę. Były jednak przypadki (niektóre omówiliśmy wcześniej, np. duch sekciarski w zborze w Koryncie – 1 Kor. 1:10-12) na tyle poważne, że zostały zapisane w Biblii:

3 Jana 1:9
„Napisałem do zboru krótki list, lecz Diotrefes, który lubi odgrywać wśród nich kierowniczą rolę, nie uznaje nas”.
2 Tym. 4:14,15.
„Aleksander, brązownik, wyrządził mi wiele złego. Pan mu odpłaci stosownie do jego czynów.
Strzeż się go i ty. Bardzo ostro wystąpił on przeciwko naszym słowom”.
2 Tes. 2:8-12
8. A wtedy zostanie objawiony ten niegodziwiec, którego Pan Jezus zabije tchnieniem swoich ust i zniszczy wyraźnym objawieniem swojego przyjścia
9. Jego przyjście jest według działania szatana w całej mocy, pośród znaków, fałszywych cudów
10. i całego podstępu niesprawiedliwości tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, aby dostąpić zbawienia.
11. I dlatego Bóg wystawia ich na działanie oszustwa, po to, by uwierzyli kłamstwu,
12. aby zostali osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, lecz znaleźli upodobanie w niesprawiedliwości”.

Poprawne tłumaczenie 2 Tes. 2:8-12 R-1363 znajdziemy poprawne tłumaczenie 2 Tes. 2:8-12:
„Od czasu kiedy plan Boży został objawiony świętym, złudzenia błędu szybko mnożą się. To było przepowiedziane przez Apostoła, który odnosząc się proroczo do wtórego przyjścia naszego Pana, tak powiedział: – "A tedy objawiony będzie on niezbożnik [człowiek grzechu], którego Pan zabije duchem ust Swoich i zniesie [zniszczy] objawieniem Swej obecności. Którego niezbożnika [słowo "niezbożnika”, zostało dodane przez tłumaczy; w tekście oryginalnym tego nie ma], przyjście [parousia – obecność – mowa jest o obecności Chrystusa] będzie, podług [greckie: kata – towarzyszyć – czyli: obecności Pańskiej towarzyszyć będą] skutku szatańskiego [czyli: dzięki mocy szatańskiej dokonywane będą] ze wszelką mocą i znakami i cudami kłamliwymi, i ze wszelkim oszukaniem nieprawości w tych, którzy giną [idą na zatracenie], przeto iż miłości prawdy nie przyjęli aby byli zbawieni. Przeto pośle im Bóg skutek błędu [silne złudzenie], aby wierzyli kłamstwu; aby byli osądzeni wszyscy, którzy nie wierzyli prawdzie, ale upodobali sobie niesprawiedliwość [greckie: adikia – powinno tu być oddane na nieprawdę albo błąd, jako przeciwstawienie prawdy]”.
…...................................................

R-1949 Doświadczenie wiary - dlaczego było dozwolone.
„Wielu się zastanawia, dlaczego Pan Bóg dopuszcza, ażeby fałszywe nauki wprowadzały lud Boży w błąd i przez to sprawiały niepokój?”....
„Wielu przyjęło prawdę w sposób, jak dziecko przyjmuje nową zabawkę. Z ciekawości, bo okazała się być czymś nowym, by się pobawić nią chwilę, a potem odłożyć na stronę, by zastąpić ją czymś innym, co się znów świeżo zajmie umysł. Niektórzy zaś przyjmują prawdę jako bicz na swoich oponentów w dysputach religijnych, by otrzymać nad nimi przewagę”. …
„Wszyscy, co nie oceniają prawdy dla jej wartości, ale jedynie powodują się samolubstwem, by prawda służyła im dla ich celów osobistych, tacy nie są godni posiadania prawdy i Pan Bóg zamierzył, ażeby tacy ją utracili. Stąd przychodzi doświadczenie wiary - mocne złudzenie, które by zwiodło, jeżeli możliwe nawet i wybranych, to jest tych, którzy ją umiłowali dla jej wartości, a nie z innych pobudek. Pan Bóg nie zamierzył, aby prawdę mogli utrzymać ludzie niedbali lub źli”.
….................................
Wiele czynników może składać się na to, że ktoś ulega błędowi, pokusom, np.: przyjmowanie pochlebstw; nieprzyjęcie miłości Prawdy (lub Prawdy z miłości), ale z innych pobudek; niemoralne życie i brak właściwej pokuty; samolubstwo, różne formy błędu przyjęte ze świata (np. sceptycyzm i humanizm), które powodują, że nie oddaje się najwyższej czci Bogu i Chrystusowi; zaniedbywanie życia duchowego, wynikające m.in. z braku studiowania Słowa Bożego.
Nawet w małym zborze może ujawnić się brat starszy, który będzie chciał panować nad zborem, podobnie jak Diotrefes. Jeżeli zbór będzie znał swoje prawa, które podaje Pismo święte, będzie znał zasadę kongregacjonalizmu i pilnie jej przestrzegał, to nie pozwoli na powstanie takich wypaczeń. Nieprzestrzeganie zasad podanych przez Pismo Święte prędzej czy później doprowadzi do powstania klerykalizmu i sekciarstwa.

Mat. 7:22,23
22. Wielu powie mi tego dnia: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w twoim imieniu i w twoim imieniu nie wypędzaliśmy demonów, i w twoim imieniu nie czyniliśmy wielu cudów?
23. A wtedy im oświadczę: Nigdy was nie znałem. Odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość.
W Mat. 7:22 jest mowa o tych, którym wydawało się, że tak wiele czynili dla Pana, że nagroda za to powinna być pewna. Tymczasem Pan mówi: „Nigdy was nie znałem”. Taki zawód spotka nie tylko tych, którzy ubiegali się o nagrodę niebiańską. Wielu uważa, że czyni bardzo dużo dla Pana. Ale jedynie Pan zna serce i intencje, jakimi ktoś się kieruje. Wiele osób czyni różne dobre rzeczy dla własnych korzyści – albo dla poklasku, albo dla pochlebstw, albo z jeszcze innego powodu. Robią to w Imieniu Pana, ale nie dla chwały Pana, ale własnej chwały. Często takie osoby można poznać po uczynkach, „po owocach” (Mat. 7:16), jeżeli ich zachowanie powtarza się nagminnie. Jednak nie zawsze jest to możliwe poznanie czyichś intencji.

Czasami folgowanie swojej cielesności może zagłuszyć ducha Bożego i chociaż taki brat może mieć dużą wiedzę, podwójna moralność (inny w zborze, wśród braci), a inny poza zborem również może doprowadzić do tego, że Pan powie: „Nigdy was nie znałem”. Możemy sami siebie oszukiwać, że wszystko z nami jest w porządku, ale Pana nie oszukamy.

Dz. Ap. 16:16-18
16. Pewnego dnia, gdy szliśmy na modlitwę, natknęliśmy się na młodą kobietę, która była czyjąś służącą. Miała ona ducha wieszczego i swoim wróżeniem przynosiła spory zysk właścicielom.
17. Idąc za Pawłem i za nami, wołała: Ci ludzie są sługami Najwyższego Boga! Oni głoszą wam drogę zbawienia!
18. Czyniła tak przez wiele dni. W końcu Paweł, zmęczony tym, zwrócił się do ducha i powiedział: Rozkazuję ci w imieniu Jezusa Chrystusa, żebyś z niej wyszedł. I duch po chwili wyszedł.

Kobieta z powyższego wersetu mówiła prawdę, ale to nie była prawda powiedziana pod wpływem ducha Bożego, ale ducha nieczystego, pochodzącego od Szatana. Niektórzy hipokryci mogą mieć bardzo dużą wiedzę, ale nie są właściwego ducha.
…...........................................................................................................................................

PYTANIE: Co to jest ORGANIZACJA, jej definicja encyklopedyczna, a jak możemy ją przedstawić w świetle Pisma Świętego?

W encyklopediach i słownikach możemy znaleźć wiele różnych definicji słowa ORGANIZACJA w zależności od tego czego dotyczą. Poniżej definicja ORGANIZACJI wg Wikipedii:
„W ogólnym ujęciu socjologicznym i psychologicznym organizacja to celowa grupa społeczna, która funkcjonuje według pewnych reguł i zasad, współpracująca ze sobą – by osiągnąć określony cel. Istotą organizacji jest świadomość zasad, reguł, misji, celów oraz synergia (dopasowanie, wspomaganie działań innych).

Organizacja w świeckim pojęciu często kojarzy się z instytucją, jednak to nie jest to samo.
W naukach o zarządzaniu „Instytucja jest organizacją, która działa w ramach określonego porządku prawnego”.

W R -1866 br. Russell odpowiada m.in. na pytanie osób, które opuściły różne kościoły, a teraz „pragną zgromadzać się razem na wielbienie” i proszą o wskazówki „odnośnie tego, jak się za to zabrać”:
„(2) Wystrzegaj się „organizowania”. Jest to całkowicie zbędne. Zasady Biblii będą jedynymi zasadami, których będziesz potrzebował. Nie próbuj wiązać sumienia innych i nie pozwalaj innym na wiązanie twojego. Wierz i słuchaj na tyle, na ile rozumiesz dziś Słowo Boże i rośnij wciąż w ten sposób w łasce, znajomości i miłości z dnia na dzień”.

W Tomie VI wykład V poświęcony jest „ORGANIZACJI NOWEGO STWORZENIA”.
Na str. 234 tego wykładu czytamy: „Nie jest logiczne przypuszczenie, że Bóg, przewidziawszy Nowe Stworzenie przed założeniem swiata, byłby na tyle niedbałyu w swym dziele, że pozostawiłby swych wiernych bez jasnego zrozumienia swej woli i odpowiedniego systemu czy też sposobu zorganizowania, jaki słuzyłby ich dobru. Tendencją umysłu ludzkiego jest albo dążenie do anarchii, albo do ścisłej organizacji i niewoli. Zasady Boskiego porządku, unikając obu tych skrajności, wyznaczają Nowemu Stworzeniu organizację skrajnie prostą, pozbawioną jakichkolwiek elememntów niewoli. Rzeczywiście, Pismo Święte zaleca każdemu chrześcijaninowio: „Stójcie tedy w tej wolności, którą nas Chrystus wolnymi uczynił, a nie poddawajcie się znowu pod jażmo niewoli” - Gal. 5:1.

Oprócz Tomu VI pomocnym w zrozumieniu organizacji Nowego Stworzenia może być artykuł pt. „KOŚCIÓŁ KOMPLETNIE ZORGANIZOWANY” (Szt. B. 2000, str. 26; TP 1964, str. 42). Poniżej początek tego artykułu:
„BEZ ORGANIZACJI nie można pomyślnie przeprowadzić żadnego przedsięwzięcia na dużą skalę. Dlatego organizacja występuje w różnych formach ludzkiej działalności na dużą skalę. Rządy cywilne, sojusze narodowe, denominacje i federacje religijne, związki kapitalistyczne, kluby arystokratyczne, związki zawodowe, instytucje edukacyjne i charytatywne, stowarzyszenia braterskie i wspólnoty, kluby obywatelskie, kulturalne i stowarzyszenia, a nawet naturalna rodzina wskazują na obecność i korzyści z organizacji.
Każda organizacja, aby zrealizować cele swego istnienia, musi mieć w sobie mechanizm, dzięki któremu jej linie postępowania, stanowiące jej misję, są z powodzeniem rozumiane i realizowane, w przeciwnym razie ona jest zupełnie nieprzygotowana do swojej misji. Wszystko, co występuje w organizacji, a nie jest konieczne ani dostosowane do realizacji jej celów, jest przeszkodą, którą mądrzy organizatorzy i zarządzający usuną ze swych stowarzyszeń, a wprowadzą i będą korzystać ze wszystkiego, co jest konieczne i dostosowane do ich zamierzeń.
Zgodnie z tymi zasadami nasz Niebiański Ojciec, Jehowa, przez Jezusa i Apostołów uczynił Kościół w swej strukturze organizacją, i ta organizacja jest tak zupełna, że może być nazwana organizmem, którego części stanowią " wszystko ciało PRZYSTOJNIE ZŁOŻONE i spojone we wszystkich stawach, przez które jeden członek drugiemu posiłku dodaje przez moc, która jest w każdym członku" (Efez. 4:16). Ta organizacja jest zupełna w Bogu dla celów swego istnienia i dla skutecznego wykonywania swej misji, i pod względem organizacyjnym nie potrzebuje niczego z zewnątrz, gdyż jest w Bogu. To zostało bardzo szczegółowo udowodnione w tomie 6. Wykładów Pisma Świętego, (Nowe Stworzenie), str. 233-423, dokąd odsyłamy czytelnika po szczegóły. Pod tym względem Kościół jest poniekąd jak inne organizacje. Doczepianie czegoś innego lub dodatkowego do jego pierwotnej struktury byłoby dla niego martwym ciężarem i przeszkodą, dokładnie tak samo jak w przypadku każdego innego doskonale zorganizowanego ciała. Mądrzy ludzie powstrzymują się od takich dodatków”.
Pan Jezus podał określone zasady dotyczące budowy Kościoła, w których ten Kościół miał się rozwijać w duchu Pańskim. Organizacja jest jakby narzędziem pomocnym do budowania tego Kościoła. Jeżeli ta organizacja stawia siebie ponad zasady Pańskie to jest niedobrze. Wchodzi formalizm i inne rzeczy i powstaje instytucja, ściśle przestrzegająca ustalonych praw. Przykład takiego postępowania podaje nam Pismo święte, kiedy faryzeusze i nauczeni w Piśmie zarzucali Jezusowi i Jego uczniom brak ścisłego przestrzegania Zakonu.
…................................................................................................................................
NASTĘPNE ZEBRANIE
Organizacja w świetle Pisma Świętego (cd).
Czym jest przybieranie nazw dla społeczności chrześcijańskich? Co na ten temat mamy w Biblii?