2 Badanie tematyczne

ZEBRANIE 15 stycznia 2025 r.
PYTANIE: Jak możemy zrozumieć słowa z 1 Kor. 1:12 oraz 1 Kor. 3:4 - „ja jestem Pawłowy, a ja Apollosowy, a ja Kefasowy, a ja Chrystusowy”? (ciąg dalszy)
Brat Russell w wielu miejscach podkreślał, że mamy oddawać chwałę Bogu, a nie człowiekowi, choćby bardzo wybitnemu.
R-1866
„A gdyby ktoś usiłował oddawać cześć nędznemu ludzkiemu narzędziu, którego Bóg użył jako przekaźnika błogosławieństw wynikających z „teraźniejszej prawdy”, temu mówimy: „Nie czyń tego! Jestem współsługą twoim i [współsługą] braci twoich, proroków [prawdziwych nauczycieli lub rzeczników Boga] (...) Bogu oddaj pokłon!” (Obj. 22:9). Woda życia i jej Dawca, a nie ziemskie naczynie, które ją nosi, powinni być uwielbieni. Czy posiadamy coś sami z siebie, zanim wpierw nie otrzymamy od Pana (1 Kor. 4:6-7)?”
1 Kor. 4:6,7
6. To wszystko zaś, bracia, odniosłem do samego siebie i do Apollosa ze względu na was, abyście się nauczyli na naszym przykładzie nie wykraczać ponad to, co jest napisane, żeby jeden nie pysznił się drugim przeciw innemu.
7. Kto bowiem czyni cię różnym? Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśli otrzymałeś, to dlaczego się chlubisz, jakbyś nie otrzymał? [U-BG]
…................................................................
Tom VI str. 81 (NW):
„Skłonność do przybierania innych imion niż te, które wyznaczył nam Pan i apostołowie, daje się zauważyć od samego początku, Dziś niektórzy często mówią: „ja jestem od Lutra”, „Ja od Kalwina, „Ja od Wesleya” albo „Ja od Knoxa”, a jednak wszyscy twierdzą, że są Chrystusowi. Podobna tendencja objawiła się w pierwotnym Kościele, na co Apostoł Paweł zawraca naszą uwagę w Liście do Koryntian (1 Kor. 3:4-6). Duch podziałów, duch sekciarski objawił się między wierzącymi w Koryncie. … Z natchnienia Bożego Apostoł strofuje tego ducha i wykazuje, że to nie duch święty, lecz duch cielesny prowadzi do podziałów w Ciele i do podążania za tym czy innym sługą Pańskim. Argument apostoła Pawła znajduje i dziś zastosowanie. Pyta on: „Czy Chrystus jest rozdzielony?”, to znaczy: Czy jest wiele ciał Chrystusa? Czy jest wiele kościołów Chrystusowych, czy też tylko jeden? Jeżeli tylko jeden, dlaczego ma być rozdzielony? „Bo któż jest Paweł? Kto Apollos? Kto Piotr?” Byli oni jedynie sługami Głowy Kościoła, których używał On dla korzyści swego Ciała – Zgromadzenia [ekklesia].”
…......................................................................
R-4199 Grzech niewdzięczności (1 Sam. 12:11-25)
„Izraelici nie oceniali odpowiednio łaski, której byli uczestnikami, raczej zapominali i zaniedbywali Boga w swoich sprawach. Kierowali się mądrością światową. Zdawało im się, że klęski, jakie przychodziły na nich, nie były karą od Boga dla ich dobra, ale raczej że nie byli zorganizowani w królestwo pod ziemskim władcą. Aby im to wyjaśnić, Samuel oświadczył: "Potem widząc, iż Nahas, król synów Amonowych, przyciągnął przeciwko wam, rzekliście do mnie: Żadnym sposobem; ale król będzie królował nad nami, choć Pan Bóg wasz był królem waszym”.
”Upadła ludzka natura jest jednakowa i wszędzie. Znajdujemy, iż w wieku Ewangelii, między tymi, którzy wzywali imienia Bożego, również zaznaczały się takie same skłonności, zapominano, że Pan jest głową Kościoła, że jest opiekunem i zarządcą jego spraw. Ani dwa wieki nie upłynęły, gdy duch światowy począł podsuwać projekty, aby kościół zorganizować lepiej, aniżeli Bóg to uczynił przez Jezusa i Apostołów. Najprzód przez ducha stronnictwa poczęły się mnożyć różne odłamy, poczęto starać się o wywyższenie dla swoich biskupów, co było przeciwne rozporządzeniom Pańskim. Był to właśnie duch, którego apostoł Paweł gromił, słowami: "Jeżeli mówicie: Jam jest Pawłowy, a jam Apollosowy, a jam Kilefasowy, azaż cielesnymi nie jesteście?" Czyż ten duch sekciarski nie świadczy, że nie jesteście we właściwej społeczności z Panem? Ani Paweł, ani Apollos, ani Piotr nie umarli za was. (1 Kor. 1:11-13; 3:4.) Jedyną głową jest wasz Zbawiciel i tylko On ma być tak uznany. Aczkolwiek Pawłowi, Apollosowi, Piotrowi i innym wiernym Pańskim należy się uznanie i ocenienie ich pracy, pamiętać trzeba, że oni nie byli niczym więcej jak tylko Pańskimi narzędziami mówczymi i reprezentantami, i że tylko sam Pan ma być uznany za Głowę Kościoła. Inni powinni być oceniani tylko w proporcji do ich wierności i posłuszeństwa Panu”.
…................................................
R-2133 ANTIOCHIJSCY "CHRZEŚCIJANIE" (Dz.Ap. 11:19-26)
„Nie jest to prawdą, jak niektórzy mniemają, że nazwy denominacyjne są jedynie formami i nic nie znaczą. I owszem, znaczą wiele: sugerują, że ci, którzy oznaczają siebie tymi nazwami, uznają różne zasady różnych partii i frakcji i że są w mniejszym lub większym stopniu w niewoli ludzkich systemów i tradycji ludzkich, i w dużym stopniu nie zdołali uświadomić sobie indywidualnej „wolności, którą Chrystus czyni wolnymi” wszystkich tych, którzy do Niego przyszli i którzy są zjednoczeni tylko z Nim.