Lidewij de Vos slaat spijker op de kop in debat over energietransitie.

In een fel debat over de energietransitie confronteert Lidewij de Vos (FVD) het kabinet met de gevolgen van windparken op de Noordzee en de afhankelijkheid van buitenlandse grondstoffen. ‘Dit beleid schaadt natuur, economie en energiezekerheid. Hoe is dat duurzaam?

Den Haag – In een fel en emotioneel geladen debat met linkse klimaatpolitici heeft Lidewij de Vos (FVD) haar kritiek op de energietransitie en de grootschalige plaatsing van windturbines op de Noordzee krachtig verwoord. Volgens De Vos draagt het huidige beleid van het kabinet niet bij aan energieonafhankelijkheid en duurzaamheid, maar maakt het Nederland juist afhankelijker en brengt het onherstelbare schade toe aan natuur en economie.

"Er is geen klimaatprobleem. Klimaatverandering is van alle tijden en de veranderingen die we nu zien geven geen enkele reden tot zorg," stelde De Vos resoluut. Ze wees op de grootschalige bouwplannen voor windparken op de Noordzee, die volgens haar Nederlands grootste natuurgebied veranderen in een industrieterrein. "De oneindige horizon verdwijnt, en de ecologische schade is enorm," aldus De Vos.

Botsing met minister Hermans
Minister Hermans (D66) verdedigde het beleid door te stellen dat Nederland een morele plicht heeft om zijn CO₂-uitstoot te reduceren en zich te houden aan de afspraken van het Klimaatakkoord van Parijs. Maar De Vos veegde dit argument resoluut van tafel:

"Onze bijdrage aan de mondiale temperatuur is verwaarloosbaar, terwijl grootverbruikers als China en India hun uitstoot blijven verhogen. De VS stapte onder Trump gewoon uit het akkoord, en zij hebben een veel grotere impact dan wij ooit kunnen hebben. Wat denkt de minister hiermee te bereiken?"

Daarnaast hekelde De Vos de afhankelijkheid van buitenlandse grondstoffen voor windturbines en zonnepanelen. Ze wees erop dat de benodigde zeldzame metalen vooral afkomstig zijn uit China en Afrika, waar onder erbarmelijke omstandigheden wordt gemijnd. "We vervangen zogenaamd vervuilende energiebronnen door een systeem dat volledig afhankelijk is van buitenlandse productie en arbeidsuitbuiting. Hoe is dat duurzaam?"

Ecologische en economische bezwaren
Niet alleen de economische haalbaarheid van het klimaatbeleid stond ter discussie, maar ook de ecologische impact van windparken op de Noordzee. De Vos wees op recente rapporten waaruit blijkt dat windturbines schadelijk zijn voor zeeleven, met name voor vogels en zeezoogdieren. "We doden duizenden vogels en zeehonden, en verstoren de natuurlijke stromingen. Voor een energiebron die zonder back-up van fossiele centrales niet eens functioneert!"

Daarbij wees ze op de korte levensduur van windturbines en de moeilijkheid om de materialen te recyclen. "We praten hier over een industrie die zichzelf groen noemt, maar in werkelijkheid een enorme afvalberg creëert. De glasvezelbladen van windturbines zijn niet recyclebaar en worden nu al massaal begraven in de grond. Is dat de duurzame toekomst waar de minister voor staat?"

Steun op sociale media
Op sociale media werd het debat breed uitgemeten en kreeg De Vos veel steun van haar achterban. Op X (voorheen Twitter) schreven gebruikers:

🔹 "Eindelijk een politica die de waarheid durft te zeggen. Klimaatbeleid is een geldverslindende farce!"
🔹 "Schoon doorgeven? Ik zie alleen maar vervuiling als ik aan zee zit. Die horizon is voorgoed verpest."
🔹 "De regering jaagt miljarden door het putje voor een 0,0007 graden verschil. Schandalig!"

Critici van De Vos noemden haar uitspraken echter "gevaarlijke desinformatie" en "wetenschapsontkenning". GroenLinks-Kamerlid Laura Bromet reageerde fel: "De wetenschap is glashelder: klimaatverandering is een existentiële bedreiging. We hebben geen keuze!" *

* Wat betreft Bromet’s stelling: "We hebben geen keuze!" - dit is geen wetenschappelijke uitspraak, maar een politieke. Er zijn altijd keuzes, en klimaatbeleid zou juist open debat moeten toestaan over welke maatregelen effectief en haalbaar zijn. Dogmatische uitspraken als die van Bromet maken duidelijk dat het hier niet alleen om wetenschap gaat, maar ook om ideologie en macht.

Conclusie
Ondanks de scherpe tegenstellingen in het debat, wist Lidewij de Vos opnieuw een groot publiek te bereiken en te overtuigen van de tekortkomingen in het klimaatbeleid. Haar oproep tot een meer realistisch energiebeleid en bescherming van de Noordzee vond weerklank bij een groeiende groep Nederlanders die vraagtekens zetten bij de huidige koers.

"Wij willen een betrouwbaar energiesysteem, bescherming van onze natuur en behoud van de oneindige horizon," sloot De Vos haar betoog af. Met haar felle verzet tegen de klimaatplannen zet ze de regering onder toenemende druk om verantwoording af te leggen over de werkelijke effecten van de energietransitie.

Geen subsidies voor angstzaaierij – wetenschap moet vrij zijn! ■

Clip:
Boeken tip: https://www.boekengilde.nl/boekenshop/lotuses-and-clogs/