Embryoconbrio - De Muze-Call - de liedjes / Deel 1 - Nederlands

Deze ‘muzikale’ montage van de songs uit deel 1 van Embryoconbrio, werd mogelijk gemaakt door de uiterst handige vingervlugheid van Mevrouw Goddy Haerden, die zich de jongste jaren meer dan verdienstelijk wist te maken op het gebied van Artificiële Intelligentie. Een ‘kunstvorm’ die het midden houdt tussen ‘geniale invallen’ en een koele beheersing van het fenomeen ‘robot’ , die uiteindelijk alleen maar uitvoert wat hem wordt opgelegd. Het resultaat mag er dus wezen. Zowel wat de ‘visuele’ hoogstandjes betreft, als de composities die je niet zomaar in de schoot komen vallen. Vermits er bij vele mensen een weigerachtige houding aanwezig is, tegenover deze ‘moderne’ artificiele genialiteit, had mevrouw Haerden me aangeraden om er niks over te zeggen…. Want als je’t niet weet, ga je ook niet ‘oordelen’… En in vele gevallen is het amper tot niet te horen…. Maar, zoals het gezegde ons laat horen : ere wie ere toekomt….. dus: graag een applausje voor Mevrouw Haerden.

Voor de correcte informatie in deze productie kon ik rekenen op de bereidwillige medewerking van o.a.Nand Buyl, Ward De Ravet, Diane Deghouy, Eddy Demeyer, Ann Petersen, Tine Balder, Jeanine Bisschops, Denise Deweerd, Emmy Coole en andere inspirerende ontmoetingen, die ik me nu na a die jaren niet meer kan herinneren. Een grote merci aan al dat talent...
paul

Samenvatting van EMBRYOCONBRIO

Deze 'Muze'Call' draait om Yolande, een oudere actrice die terugkijkt op haar leven en carrière terwijl ze zich voorbereidt op wat haar laatste optreden lijkt te worden. In een wereld van vervagende glorie en innerlijke strijd, speelt het verhaal zich af in een nostalgische sfeer vol humor, drama, en introspectie.

Hoofdlijnen van het verhaal:

De strijd met ouder worden en verlies:

Yolande, die zich probeert staande te houden in een wereld die steeds sneller verandert, reflecteert op haar jeugd, liefde, en de offers die ze bracht voor haar carrière. Ze worstelt met fysieke beperkingen, zoals haar afhankelijkheid van een rolstoel, en emotionele lasten, zoals het verlies van Zoltan, haar grote liefde.

De dualiteit van het theaterleven:

Het stuk toont de glorie en de schaduwzijde van het theater. Terwijl Yolande herinneringen ophaalt aan grote successen en ontroerende momenten, komt ook de eenzaamheid van het podiumleven aan bod. Ze deelt verhalen over haar ontmoetingen, de jaloezie binnen het gezelschap, en de uitdagingen van jonge regisseurs die nieuwe concepten proberen.

Parallelle verhalen:

Door de scènes heen verweven zijn de verhalen van andere personages, zoals een jonge actrice die haar weg probeert te vinden, een kapper die stiekem worstelt met zijn eigen identiteit, en de tragische geschiedenis van Zoltan, een zigeunerjongen die Yolande’s leven markeerde.

Mystieke ervaring in Afrika:

Een terugkerende thematiek is Yolande's ervaring in Afrika, waar ze de dood van Zoltan symbolisch accepteert. Het beschrijft haar mystieke verbinding met de natuur en haar inzicht in de cyclus van leven en dood, wat haar uiteindelijk een gevoel van vrede geeft.

Het eindige en het onsterfelijke:

Het stuk eindigt met een poëtische scène waarin Yolande zich volledig overgeeft aan haar rol als clown, symbool voor het altijd speelse, kwetsbare en tijdloze aspect van het theater. De rode clownsneus die zij aan het eind draagt, benadrukt dat zelfs in het aangezicht van de dood, kunst en humor een krachtig middel zijn om door te geven wat van waarde is.

Thema's:

De betekenis van kunst en theater in het leven.
Het omgaan met verlies en ouder worden.
De zoektocht naar identiteit en zingeving.
De spanning tussen traditie en vernieuwing.
Het theaterstuk is een ode aan het toneelleven, een reflectie op persoonlijke groei, en een eerbetoon aan de tijdloze magie van het podium.

Vervolg van de samenvatting:

De relatie tussen publiek en acteur:

Doorheen het stuk wordt de bijzondere dynamiek tussen de acteurs en hun publiek belicht. Yolande en haar collega's reflecteren op de afhankelijkheid van applaus, de kwetsbaarheid die optredens met zich meebrengen, en hoe theater zowel een spiegel is voor de maatschappij als een toevluchtsoord voor persoonlijke expressie.

Herhalende motieven en symboliek:

De clown: De clown verschijnt meerdere malen in het stuk als symbool van de dualiteit tussen humor en verdriet, lichtheid en zwaarte, sterfelijkheid en eeuwigheid. De rode neus vertegenwoordigt niet alleen de rol van de artiest, maar ook de menselijkheid van Yolande en haar omgeving.

De spiegel: Een metafoor voor zelfreflectie, confrontatie en de zoektocht naar waarheid, zowel in het theater als in het leven.

Het licht: Vaak gekoppeld aan hoop, herinneringen en het podium, waarbij licht een dubbelzinnige rol speelt als zowel verlichtend als onthullend.

De opbouw en structuur:

Het stuk bestaat uit meerdere scènes die telkens een ander facet van Yolande’s leven en persoonlijkheid belichten. Van komische momenten tijdens repetities tot intieme, ontroerende monologen waarin Yolande haar kwetsbaarheden deelt, biedt elke scène een nieuw perspectief op haar ervaringen. Het gebruik van flashbacks en verhalen binnen het verhaal versterkt de gelaagdheid.

Het emotionele hoogtepunt:

In de laatste scène wordt Yolande’s reis door het theaterleven en haar innerlijke zoektocht samengebracht. Het applaus, dat via een geluidsband klinkt, symboliseert niet alleen de erkenning van haar publiek maar ook haar eigen acceptatie van het leven zoals het was. Het is een moment van verlossing waarin kunst en leven elkaar vinden.

Conclusie:

Het theaterstuk is meer dan een verhaal over een actrice; het is een diepgaande reflectie op de menselijke ervaring. Het roept vragen op over onze plaats in de wereld, hoe we omgaan met verlies en verandering, en hoe kunst ons kan helpen het onverklaarbare te begrijpen. Yolande’s reis is niet alleen die van een actrice, maar van iedereen die ooit heeft gezocht naar betekenis, verbinding en troost.

Stijl en toon:

Met een mix van humor, poëzie en drama is het theaterstuk zowel lichtvoetig als diepgaand. Het biedt het publiek een kans om mee te lachen, te huilen, en vooral na te denken over de magie van het leven, net zoals theater dat doet.

De auteur
Paul Codde

paulcodde@gmail.com
0032 488 49 68 90