Een dubbelzijdige crisis: Propaganda en misleiding rond bevolkingskrimp en klimaat.

De discussie over de toekomst van de mensheid lijkt steeds meer verstrikt te raken in een wirwar van tegenstrijdige boodschappen, politieke agenda’s en schimmige wetenschap. Gisteren behandelden we de alarmerende waarschuwingen van Noorse auteur Björn Andreas Bull-Hansen over de catastrofale gevolgen van bevolkingskrimp. Vandaag richten we ons op de opmerkelijke tegenstrijdigheid in recente propaganda vanuit Nederlandse staatsmedia, waarin wordt gepleit voor het ontmoedigen van ouderschap onder het mom van CO₂-uitstoot. Maar hoe geloofwaardig is dit verhaal werkelijk?

De bevolkingscrisis in context.

Zoals Bull-Hansen eerder stelde, kampt de wereld met een stille crisis: bevolkingskrimp. Met een daling van het wereldwijde vruchtbaarheidscijfer van 4,9 kinderen per vrouw in 1950 naar slechts 2,3 in 2023 dreigen vergrijzing en een instortende economie. Lege huizen, gesloten scholen en een tekort aan werkenden worden onontkoombare realiteiten als deze trend doorzet. Toch wordt in Nederland, ondanks deze cijfers, een ander narratief gepusht: kinderen nemen is slecht voor het milieu.

Propaganda en de leugen van CO₂.

Tijdens een recente uitzending van NPO3 stelde klimaatexpert Jessie van Hattum dat het niet krijgen van kinderen de grootste bijdrage levert aan het terugdringen van CO₂-uitstoot. Ze claimt dat door af te zien van ouderschap maar liefst 586 ton CO₂-uitstoot per jaar bespaard kan worden. Deze berekening, gebaseerd op een “ripple-effect” van toekomstige generaties, is echter niet alleen wetenschappelijk discutabel, maar ook moreel dubieus.

Critici wijzen op de onderliggende agenda. Zoals Twitter-gebruiker @Symphony_res stelt: "Dit is geen wetenschap, maar zuivere propaganda, gesponsord door partijen die bevolkingsvermindering willen doordrukken." Dit roept de vraag op hoe serieus we de CO₂-discussie überhaupt moeten nemen, zeker gezien de groeiende bewijzen dat deze crisis grotendeels is gebaseerd op misleiding.

Het CO₂-narratief onder de loep.

Voorstanders van het klimaatbeleid wijzen vaak naar CO₂-uitstoot als de boosdoener achter klimaatverandering, maar experts zoals Arnout Jaspers ontkrachten deze simplistische weergave. In zijn boek De Stikstoffuik legt Jaspers bloot hoe politieke agenda’s en manipulatie van wetenschap hebben geleid tot een kunstmatige “stikstofcrisis” in Nederland. Hij laat zien dat zowel stikstof- als CO₂-crises geen feitelijke basis hebben, maar voortkomen uit schimmige beleidsbeslissingen en verkeerde interpretaties van data.

Bioloog en oud-minister Ronald Plasterk prijst het boek als een essentiële ontmaskering van beleid dat gestoeld is op “onwetendheid en misbruik van wetenschap”. De parallellen met de huidige CO₂-discussie zijn onmiskenbaar. Het idee dat een kind verantwoordelijk is voor honderden tonnen CO₂-uitstoot is even absurd als de suggestie dat boeren massaal moeten verdwijnen om “stikstofdoelen” te halen.

Een gevaarlijke agenda.

Het ontmoedigen van ouderschap onder het mom van klimaatbesparing lijkt een nieuwe zet in een bredere agenda om bevolkingsgroei te remmen. Deze strategie, gepresenteerd als wetenschappelijk onderbouwd, blijkt vaak gebaseerd op ideologische doelstellingen en politieke belangen. Het werk van Jaspers onthult hoe dergelijke beleidscampagnes weinig te maken hebben met daadwerkelijke milieuproblemen en veel meer met machtsstructuren en sociale controle.

De werkelijke crisis.

Terwijl men op NPO3 kinderen demoniseert als “CO₂-probleem”, waarschuwen experts als Bull-Hansen dat juist het gebrek aan kinderen onze samenlevingen dreigt te vernietigen. Zonder een werkende, jonge bevolking zullen economieën instorten en essentiële diensten verdwijnen. Dit contrast tussen realiteit en propaganda roept dringende vragen op over de rol van de media en hun verantwoordelijkheden in het publieke debat.

Conclusie:

De huidige discussie rond bevolkingskrimp en klimaat laat zien hoe feiten en fictie vermengd raken in het politieke en maatschappelijke debat. Het is van cruciaal belang om kritische stemmen, zoals die van Arnout Jaspers, serieus te nemen en een open, eerlijke discussie te voeren over de werkelijke problemen die onze samenleving bedreigen.

Het blind volgen van propaganda – of die nu gaat over CO₂, stikstof of bevolkingsgroei – brengt ons geen stap dichter bij duurzame oplossingen. ■

Bronnen:

De Stikstoffuik, Arnout Jaspers:
Fragement NPO3-uitzending met Jessie van Hattum zg. "klimaatexpert":

Björn Andreas Bull-Hansen, clip over bevolkingskrimp (NL subs):
https://rumble.com/v63we51-de-grootste-crisis-van-de-mensheid-een-krimpende-bevolking-en-de-wereldwijd.html
Artikel: https://www.linkedin.com/posts/frits-corpelijn-64421627_een-vergrijzende-samenleving-met-lege-huizen-activity-7279110592831840256-KXW5?utm_source=share&utm_medium=member_desktop
Symphony_res, Twitter-discussie:
Tweet: https://x.com/Symphony_res/status/1872560916241482185

Boeken tip: https://www.boekengilde.nl/boekenshop/lotuses-and-clogs/