DOĞANIN SAVAŞI

DOĞANIN SAVAŞI
*
Büyük bir bulut vardı oldukça yükseklerde,
İnsanlar dinlenirdi o serin gölgesinde,
Yağmur olup yağardı su olur yeryüzünde
Birikirdi suları sel olur derelerde.
*
Haset eden fırtına dağıttı o bulutu,
Yeryüzünde canlılar yağmura hasret oldu
Kurudu tüm yeşillik nebatat tümden soldu
Güzellikler çekildi her yer çirkinlik doldu.
*
Nefes alamaz oldu oksijen ormanları,
Ağaçlar çalı oldu kurudu tüm dalları,
Sarardı bahçeleri soldu üzüm bağları,
Ne bahar yağmur yağdı ne de kışın karları.
*
Gökyüzü hiddetlendi gürleyerek bağırdı,
Dağınık bulutları bir araya topladı,
Dağ gibi bulutlardan yağmur suyu çağladı,
Kuruyan bahçeleri yeryüzünü suladı.
*
Herkes mutlu olurken sular toplanıp taştı,
Sel suları kabardı dereleri taşırdı,
Derelerde su içen canlılar hep şaşırdı,
Sel hepsini toplayıp dere bayır aşırdı.
*
Bulutların ardından Güneş ortaya çıktı
Tüm olanları görüp hüzünle yere baktı,
Parlak ışıklarını yeryüzüne bıraktı,
Canlılar sevinerek güneşi selamladı.
*
1995/Ankara