42. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Ευσεβίου Καισαρείας, Ομιλία 42, 2) ΕΙΣ ΤΟΝ ΒΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ, Δ'

Σωματική αδιαθεσία είς τήν Ελενόπολιν καί προσευχαί περί βαπτίσματος. 0':09''
Παράκλησις τού Κωνσταντίνου περί μεταδόσεως είς αυτόν τού βαπτίσματος. 1':29''
Πώς ανύμνησε τόν Θεόν αφού έλαβε τό βάπτισμα. 3':40''
Θάνατος τού Κωνσταντίνου κατά τήν μεσημβρίαν τής εορτής τής Πεντηκοστής. 5’:10’’
Οδυρμοί στρατιωτών καί αξιωματικών. 6’:17’’
Μετακομιδή τού λειψάνου από τήν Νικομήδειαν είς τό παλάτιον τής Κωνσταντινουπόλεως. 7’:28’’
Πώς ετιμήθη μετά θάνατον από κομήτας καί άλλους αξιωματούχους, όπως καί είς τήν ζωήν. 8’:37’’
Πώς το στράτευμα απεφάσισε νά γίνουν είς τό εξής αύγουστοι οι υιοί αυτού. 10΄:42’’
Πένθος διά τόν Κωνσταντίνον είς τήν Ρώμην και τιμή αυτού μετά θάνατον δι' εικόνων. 12’:09’’
Κατάθεσις τού σκηνώματος είς τήν Κωνσταντινούπολιν υπό τού υιού Κωνσταντίου. 13’:34’’
Ακολουθία είς το τό λεγόμενον μαρτύριον τών Αποστόλων επί τώ θανάτω τού Κωνσταντίνου. 14’:31’’
Περί τού πτηνού φοίνικος. 16’:21’’
Πώς εχάρασσον είς νομίσματα τήνμορφήν τού Κωνσταντίνου ανερχομένου είς τόν ουρανόν. 17’:23’’
Ότι ο Θεός τιμηθείς υπ' αυτού δικαίως τόν αντετίμησεν. 17’:54’’
Ότι ο Κωνσταντίνος ήτο ευσεβέστερος όλων τών προηγουμένων Ρωμαίων βασιλέων. 18’:49’’

ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΛΟΓΟΣ ΟΝ ΕΓΡΑΨΕ ΤΩ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩ

Προοίμιον περί τού Πάσχα καίπώς ο Λόγος τού Θεού ωφελήσας πάντας διαφοροτρόπως επροδόθη από τούς ευεργετηθέντας. 20’:01’’
Έκκλησις πρός τήν Εκκλησίαν καί τούς ακροατάς νά συγχωρήσουν καί διορθώσουν τά σφάλματα. 24’:03’’
Ότι ο Θεός είναι καί τού λόγου Πατήρ καί τής κτίσεως δημιουργός καί ότι δεν θά ηδύνατο νά συγκρατηθούν τά όντα άν τά αίτια αυτών ήσαν διάφορα. 26’:21’’
Περί τής πλάνης τής ειδωλολατρίας. 30’:17’’
Ότι ο Χρηστός, ο υιός τού Θεού, εδημιούργησεν όλα τά όντα καί ώρισεν είς έκαστον τό ποσόν τής υπάρξεως. 32’:50’’
Περί ειμαρμένης, ότι η περί αυτής διδασκαλία αποδεικνύεται πλάνη τόσον από τούς νόμους τών ανθρώπων όσον καί από τά δημιουργήματα τά οποία δέν κινούνται ατάκτως αλλά κατά τάξιν επιδεικνύοντα διά τής τάξεως τόν αριθμόν τού θεού. 35’:38’’
Ότι είς τήν περίπτωσιν ακαταλήπτων πραγμάτων πρέπει να δοξάζωμεν τήν σοφίαν τού Θεού καί νά μή αποδίδωμεν τήν αιτίαν των είς άλλον ή είς τό αυτόματον. 42’:51’’