Za dwa tygodnie podczas „Przyszłego Szczytu” ONZ zostanie podpisany „Pakt na rzecz Przyszłości”

Za dwa tygodnie podczas „Przyszłego Szczytu” ONZ zostanie podpisany „Pakt na rzecz Przyszłości”, ogłaszający Rząd Światowy

Jeden rząd światowy

Chociaż do „Przyszłego Szczytu” ONZ pozostało niecałe 20 dni, zdecydowana większość społeczeństwa nie ma pojęcia, że ​​rządy światowe podpiszą podczas niego tzw. „Pakt dla przyszłości”.

Państwa członkowskie ONZ zbiorą się 22 i 23 września w swojej siedzibie w Nowym Jorku na historycznym „Przyszłym Szczycie” z zamiarem podpisania „Paktu na rzecz Przyszłości”, który, jak się oczekuje, radykalnie przyspieszy postęp na drodze do realizacji celów ONZ. zrównoważonego rozwoju (SDG) i Agendy 2030.

„Przyszły szczyt” odbędzie się podczas 79. dorocznej sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, a prace nad nim trwają co najmniej od 2022 r. w następstwie wielokrotnych wezwań Sekretarza Generalnego ONZ Antonio Guterresa do przekierowania zasobów finansowych w celu szybkiego osiągnięcia celów Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Agendy 2030, przyjętej przez ONZ w 2015 r.

Chociaż to historyczne zgromadzenie z pewnością będzie miało wpływ na większość światowej populacji, nie jest ono szeroko omawiane w głównym nurcie. Jedyną rzeczą, która została szczerze zgłoszona, była skoordynowana akcja 77 laureatów Nagrody Nobla i światowych przywódców, którzy podpisali list, w którym skarżyli się, że z Paktu na rzecz przyszłości usunięto wzmiankę o paliwach kopalnych jako głównym zagrożeniu dla ludzkości. Oczywiście potem odniesienia zostały wstawione ponownie .

Debata na temat paliw kopalnych wpisuje się w narrację ONZ o zbliżającej się zagładzie „zmian klimatycznych”. To właśnie ta panika związana z „zmianami klimatycznymi” doprowadziła do zwołania przyszłego szczytu i wezwania do wzmocnienia infrastruktury ONZ.

Temat szczytu – „Wielostronne rozwiązania na rzecz lepszego jutra” – ilustruje cel tego spotkania. Mianowicie zachęta do wzmocnienia, a nawet przekształcenia ONZ, aby lepiej radzić sobie z kryzysami, które rzekomo zagrażają w nadchodzących latach.

ONZ koncentruje się na kilku potencjalnych sytuacjach kryzysowych, w tym zmianie klimatu, wojnach, utracie różnorodności biologicznej i degradacji środowiska. ONZ argumentuje, że te potencjalne kryzysy są zbyt duże, aby jakiekolwiek państwo narodowe mogło sobie z nimi poradzić samodzielnie, w związku z czym będą wymagały większej współpracy i organizacji między państwami członkowskimi.

„Uznajemy, że system wielostronny i jego instytucje, w których centrum znajduje się Organizacja Narodów Zjednoczonych i jej Karta, muszą zostać wzmocnione, aby dotrzymać kroku zmieniającemu się światu. Muszą być gotowi na teraźniejszość i przyszłość – wydajni i zdolni, gotowi na przyszłość, sprawiedliwi, demokratyczni, równi i reprezentatywni dla dzisiejszego świata, włączający, wzajemnie powiązani i stabilni finansowo” – czytamy w najnowszym projekcie Paktu na rzecz Przyszłości.

Globalne szoki wymagają globalnego rządu

Trzeci projekt Paktu na rzecz Przyszłości został opublikowany 27 sierpnia i jest obecnie rozpatrywany przez państwa członkowskie ONZ. Niniejszy projekt stanowi kontynuację dyskusji na temat „globalnych wstrząsów” oraz tego, w jaki sposób wstrząsy te będą wymagały globalnej reakcji.

Na przykład w jednej sekcji zatytułowanej „Wzmocnimy międzynarodową reakcję na złożone wstrząsy globalne” stwierdza się, że istnieje potrzeba „skoordynowanej i wielowymiarowej międzynarodowej reakcji na złożone wstrząsy globalne oraz centralna rola Organizacji Narodów Zjednoczonych w tym zakresie”.

ONZ definiuje „złożone wstrząsy globalne” jako wydarzenia, które „mają poważne, niszczycielskie i niekorzystne konsekwencje dla znacznej części krajów i światowej populacji”. Wstrząsy te wymagałyby „wielowymiarowej reakcji wielu interesariuszy, całego rządu i całego społeczeństwa”.

W dokumencie stwierdza się, że „konflikt zbrojny nie stanowi złożonego wstrząsu globalnego”, ale może prowadzić do „skutków wielosektorowych”.

Te potencjalne wstrząsy wymagałyby uruchomienia „platform awaryjnych”, które mogłyby dać ONZ większe uprawnienia do reagowania na te widoczne sytuacje kryzysowe. W dokumencie stwierdza się, że ONZ przedstawi państwom członkowskim „protokoły zwoływania i operacjonalizacji platform ratunkowych w oparciu o elastyczne podejścia do reagowania na szereg różnych złożonych wstrząsów globalnych”.

Chociaż ONZ utrzymuje, że te platformy nadzwyczajne będą zwoływane jedynie na ograniczony okres i nie będą stałą instytucją ani podmiotem w zakresie suwerenności narodowej, krytycy obawiają się, że te platformy nadzwyczajne zostaną wykorzystane do poparcia nowego uprawnienia prawnego ONZ- I.

Wezwania do aktywacji Platformy Awaryjnej są podobne do wezwań ONZ do ogłoszenia stanu nadzwyczajnego planetarnego. Organizacje stowarzyszone z ONZ, takie jak Komisja ds. Zarządzania Klimatem (CGC), wzywały do ​​złożenia takiej deklaracji w ciągu ostatniego roku.

Pod koniec listopada 2023 r.tuż przed otwarciem konferencji ONZ w sprawie zmiany klimatu COP28 Komisja ds. zarządzania klimatem opublikowała raport zatytułowany Zarządzanie naszą sytuacją kryzysową na planecie , w którym w dalszym ciągu opowiada się za aktualizacją koncepcji zarządzania.

Wezwanie do planetarnego zagrożenia wywodzi się od niesławnej, ale mało znanej grupy, Klubu Rzymskiego. W raporcie CGC z listopada 2023 r. odnotowano nawet, że wiara w „polikryzys” jest uznawana w pracach Projektu Planetarnej Pomocy Kryzysowej Klubu Rzymskiego” . To odniesienie do Klubu Rzymskiego ujawnia kolejny powód, dla którego opinia publiczna powinna być zaniepokojona presją, aby aktywować Sytuacje Nadzwyczajne Planetarne.

Klub Rzymski wzywa do ogłoszenia stanu nadzwyczajnego planetarnego co najmniej od 2019 r., publikując swój „Plan planetarny na wypadek nadzwyczajny”. Raport został zaktualizowany w sierpniu 2020 r., po rozpoczęciu operacji przeciwko COVID-19. Plan awaryjny Klubu Rzymskiego opisano jako „mapę drogową dla rządów i innych zainteresowanych stron dotyczącą przekształcenia naszych społeczeństw i gospodarek w celu przywrócenia równowagi między ludźmi, planetą i dobrobytem” .

Ostatecznie nacisk na utworzenie platformy ratunkowej w ramach Paktu na rzecz przyszłości ma na celu wzmocnienie poglądu, że ludzkość stoi w obliczu zagrożenia planetarnego, które wymaga zwiększenia wpływów i władzy ONZ. Dokument odchodzi od terminu „świat” lub „rząd globalny” – zamiast tego preferuje multilateralizm lub globalne zarządzanie – ale wynik jest ten sam – Organizacja Narodów Zjednoczonych ma większe uprawnienia do działania i zmuszania państw narodowych do przestrzegania jej edyktów.

Na przykład w sekcji zatytułowanej „Przekształcenie globalnego zarządzania” dokument ONZ opisuje „Działanie 41”:

„Przekształcimy globalne zarządzanie i wzmocnimy system wielostronny, aby stawić czoła wyzwaniom i wykorzystać szanse, dziś i jutro”.

W dalszej części tej części opisano wiele sposobów, w jakie Pakt na rzecz Przyszłości ma na celu przekształcenie i wzmocnienie pozycji ONZ w celu stawienia czoła pilnym sytuacjom, przed którymi stoi planeta.

Wielki reset systemu finansowego

Najnowszy projekt Paktu na rzecz Przyszłości nakreśla także konkretne sposoby zreformowania „międzynarodowej architektury finansowej”, tak aby „sprawiedliwie wspierała kraje w czasie wstrząsów systemowych i czyniła system finansowy bardziej stabilnym”.

W szczególności sekcja 82 stwierdza, że ​​„rosnąca częstotliwość i intensywność globalnych wstrząsów gospodarczych” spowolniła postęp w osiąganiu celów zrównoważonego rozwoju ONZ. Rozwiązaniem według Paktu jest „uznanie roli specjalnych praw ciągnienia (SDR) we wzmacnianiu globalnej sieci bezpieczeństwa finansowego w świecie podatnym na wstrząsy systemowe”.

SDR nie są uznawane za walutę, lecz za „rezerwy walutowe”, które umożliwiają krajom członkowskim MFW wymianę SDR na walutę posiadaną przez członków MFW.

Pakt na rzecz Przyszłości wyraźnie pokazuje, że SDR rzeczywiście odegrają główną rolę w transformacji międzynarodowego systemu finansowego.

„Z zadowoleniem przyjmujemy zobowiązania dotyczące przekierowania SDR o wartości ponad 100 miliardów dolarów do krajów rozwijających się, podkreślając jednocześnie pilną potrzebę jak najszybszego wywiązania się z tych zobowiązań wobec krajów rozwijających się” – czytamy w projekcie.

Projekt stanowi również, że ONZ będzie wzywać państwa, aby „w dalszym ciągu badały możliwości dobrowolnego przekierowania co najmniej połowy SDR z alokacji na 2021 r., w tym za pośrednictwem wielostronnych banków rozwoju, z poszanowaniem odpowiednich ram prawnych i zachowaniem rezerwowego charakteru Specjalne Prawa Ciągnienia.”

Dalsze zalecenia zawarte w projekcie obejmują zachęcanie Międzynarodowego Funduszu Walutowego do „zbadania wszystkich możliwości dalszego wzmacniania globalnej sieci bezpieczeństwa finansowego”, aby pomóc krajom rozwijającym się w reakcji na „szoki makroekonomiczne”.

W ramach „Akcji 55” napisano: „Przyspieszymy reformę międzynarodowej architektury finansowej, tak aby mogła ona odpowiedzieć na wyzwanie, jakim są zmiany klimatyczne”.

W pakcie ponownie wzywa się Wielostronne Banki Rozwoju, wzywając te instytucje do „zwiększenia dostępności i wpływu finansowania działań związanych ze zmianą klimatu dla krajów rozwijających się” oraz do wspierania tych krajów w opracowywaniu przez nie strategii zwalczania zmian klimatycznych.

Deklarowany cel, jakim jest zreformowanie międzynarodowego systemu finansowego w celu finansowania celów zrównoważonego rozwoju i Agendy 2030, odzwierciedla niedawne oświadczenia Sekretarza Generalnego ONZ Antonio Guterresa, w których wezwał on do „nowego momentu z Bretton Woods ”, odnosząc się do niesławnego porozumienia międzynarodowego z 1944 r., które ustanowiło MFW. Na spotkaniu w Breton Woods przyjęto także zasady regulujące stosunki walutowe między niepodległymi narodami, w tym wymóg, aby każdy naród gwarantował wymienialność swoich walut na dolary amerykańskie.

Guterres zauważył, że w 2022 r. MFW przeznaczył 650 miliardów dolarów w SDR, przy czym kraje Unii Europejskiej otrzymały 160 miliardów dolarów w SDR, a kraje afrykańskie tylko 34 miliardy dolarów.

Ponadto dokument ONZ dotyczący przyszłego szczytu zatytułowany Co by to osiągnął? , wzywa do stworzenia „globalnego systemu finansowego, który działa dla wszystkich”.

„Przekształcona międzynarodowa architektura finansowa spełnia swoje zadanie, jest bardziej inkluzywna, sprawiedliwsza, bardziej reprezentatywna, wydajniejsza i odporniejsza, pasuje do dzisiejszego świata, a nie do tego, jak wyglądał po drugiej wojnie światowej. Architektura ta inwestuje z wyprzedzeniem w cele zrównoważonego rozwoju, działania na rzecz klimatu i przyszłe pokolenia.

Wezwania te stanowią powtórzenie podobnych wezwań wygłoszonych podczas „ Szczytu w sprawie nowego globalnego paktu finansowego ”, który odbył się w Paryżu w czerwcu 2023 r., podczas którego omawiano wysiłki na rzecz zresetowania międzynarodowego systemu finansowego w ramach ciągłego dążenia do osiągnięcia celów Agendy 2030 i Net Zero.

Z poprzednich oświadczeń ONZ i projektu Paktu na przyszłość jasno wynika, że ​​zresetowanie systemu finansowego jest kluczowym elementem ich planów.

Szansą na zapobieżenie podpisaniu Paktu na Przyszłość, utworzeniu platform awaryjnych i potencjalnemu ogłoszeniu stanu nadzwyczajnego planetarnego jest rozpowszechnianie tej wiadomości i podnoszenie świadomości tego niebezpieczeństwa wśród ludzi.