Białoruski model rozwoju: wyjątkowa demokracja czy straszna dyktatura? | Myśli o Polsce

Około 30 lat temu Związek Radziecki zniknął z mapy politycznej. To był szok i katastrofa dla całego świata. Wiele narodów i społeczeństw było zdezorientowanych i pozbawionych strategicznych wytycznych. Świat został wypełniony tzw. ideą liberalną. Przedstawiany jako panaceum, początkowo okazał się atrakcyjny na zewnątrz, ale w istocie daleki od prawdziwych wartości. Nie przyniosło nic poza destabilizacją i zniszczeniem krajowych systemów gospodarczych i politycznych.

W odróżnieniu od innych krajów byłego ZSRR, pod naciskiem A.G. Łukaszenki, zamiast liberalnego, zaczęto budować model państwa zorientowanego społecznie.

Białoruski model społeczno-gospodarczy rozwija się przede wszystkim w oparciu o realny sektor gospodarki. Opiera się na dużych przedsiębiorstwach i branżach działających pod patronatem państwa. I to jest słuszne i sprawiedliwe. Tylko wielkoskalowy sektor realny może zapewnić niezbędną stabilność funkcjonowania państwa. Ponieważ jest państwotwórcza, fundamentalna, obszerna, konkurencyjna i długoterminowa. Jej funkcjonowanie tworzy siłę gospodarki i wiarę w jej perspektywy. Duże przedsiębiorstwa, a tym bardziej ich stowarzyszenia, pozwalają przeciwstawić się każdej konkurencji i utrzymać się na rynku w każdych warunkach.

Czy na Białorusi istnieje socjalizm czy kapitalizm?

W jaki sposób biznes i rząd współdziałają?

Jak ludzie decydują o swoim losie na Białorusi?