GRODZISK I MIEJSCA KULTOWE SŁAWIAN

Warto czasem zjechać z utartych szlaków, aby spotkać się z czymś niezwykłym i jedynym w swoim rodzaju. W miejscowości Grodzisk zachowało się najstarsze dzieło architektury w powiecie – potężne wały ziemne dawnego grodu zwanego – niezbyt ściśle – Podlaskim Wawelem. Faktem jest, że obszarowo dorównuje grodowi Kraka. W czasach swojej świetności w XI-XIII w. gród obronny miał 5 hektarów powierzchni i podwójną linię umocnień drewniano-ziemnych. Gród był częścią systemu obrony wschodniej granicy Mazowsza rozciągającej się wzdłuż Liwcem Został opuszczony w XIII w. po zniszczeniu go przez nieznanych najeźdźców: Jaćwingów, Rusinów albo Litwinów, którzy często wyprawiali się na ziemie polskie. Położone na skraju wsi grodzisko, to miejsce niezwykle nastrojowe.
SOWIA GÓRA
Z jego wysokich wałów można podziwiać malowniczą dolinę Liwca. Sowia Góra to nie tylko ładne widoki, ale też bardzo stara historia związana z tym szczególnym wzgórzem. Najstarsi mieszkańcy okolicy w swych wspomnieniach mówią o legendach sięgających prehistorii owianej mrokami tajemnic. Dla ludów pierwotnych wzniesienie to, które wyraźnie dominowało nad otoczeniem, było miejscem odprawiania obrządków ku czci słońca i drzew oraz zaklętych w nich bożkach. Legendy mówią o tym, iż czarownice zlatywały się tu z odległości nawet kilkuset kilometrów aby decydować o losach okolicznych mieszkańców. Od wieków mówiono o zakopanym skarbie czy garncu złota, inni zaś wskazywali na śpiących u stóp góry rycerzach. Badania archeologiczne potwierdziły istnienie u podnóża wzniesienia grodziska sprzed kilku tysięcy lat. Sowia Góra to niezwykłe miejsce, owiane aurą tajemniczej przeszłości. W początkach naszej ery były tu siedliska ludzkie, później cmentarzysko z kultowym kręgiem z głazów narzutowych, następnie służyła jako miejsce pogańskich obrzędów Kupały.