de aard van de wegdenker - de slachtoffer rol

In tijden waarin we via een slachtofferrol proberen de wereld te veranderen, ten gunste van onze eigen gemoedstoestand om alle angsten weg te nemen die we ervaren, moeten we onze grootste psychologische zorgen uiten. Maar we vechten niet tegen degenen die ons tot slachtoffer maken; we strijden tegen degenen die het tot zichzelf betrekken. Ik bedoel, eenieder ervaart iets wat hem als een slachtoffer kan bestempelen van elke negatieve associatie die we maar kunnen ervaren met iets dat feitelijk buiten onszelf bevindt. We vechten niet tegen de daders, maar tegen onszelf. Als we werkelijk geloven dat de natuur, het klimaat en het milieu lijden omdat wij geen gerechtigheid verkrijgen, omdat zij ons misbruiken, waarom loopt dan niet eenieder hier naakt te demonstreren? Als je het echt zou begrijpen, zou je helemaal naakt gaan demonstreren en enkel spreken, zonder iets te gebruiken dat zich buiten jezelf bevindt en dat jij misbruikt om je boodschap te verkondigen. Je zou simpelweg nergens meer gebruik van maken, wat inherent verbonden is met je geloofsovertuigingen, omdat materieel gebruik jouw angst laat spreken versterkt. Want alles wat geproduceerd is met de hulp van de handen van een mens, staat in verbinding met het vervuilen van de natuur en het verslechteren van het milieu. En trouwens, als je werkelijk een situatie wilt aanpakken, ga dan naar het land waar volgens jou de problematiek zich ontvouwt. Ga daarheen en toon moed! Of ben je er te angstig voor?