Het verhaal van Congo en de Antwerpse wereldtentoonstellingen

In de 19de eeuw organiseerde Antwerpen twee keer kort na mekaar een wereldtentoonstelling. In 1930 was onze stad zelfs nog een derde keer aan de beurt. Een nostalgische terugblik naar een tijd dat Antwerpen heel even écht het centrum van de wereld was. Zo’n wereldtentoonstelling was een tijdelijk pretpark van paviljoenen en paleizen; een massa-evenement dat een half jaar bleef staan en miljoenen bezoekers trok. Het idee erachter zit nog het best vervat in de Franse term exposition universelle: een tentoonstelling van álles, uit alle hoeken van de wereld - kunstgebitten en stoommachines, groentemozaïeken en neerhofdieren, chocolade en ivoor, locomotieven en oorlogswapens en nog veel, veel meer. Wereldtentoonstellingen waren droomfabrieken die getuigden van een onwrikbaar geloof in vooruitgang, vaderland en vrije handel.

Expo 1885 en 1894
Het expovirus stak ook Antwerpen aan. In de laatste decennia van de 19de eeuw was de ingedommelde provinciestad uitgegroeid tot een bedrijvige wereldhaven. Een feniks die uit zijn as herrees, zo zag de Scheldestad zichzelf graag. Voor de zelfbewuste Antwerpse ondernemers was the sky the limit. Zij namen in 1885 het initiatief om een wereldtentoonstelling te organiseren, de eerste in België. Ook het geld kwam uit de plaatselijke zakenwereld. De wereldtentoonstelling pikte aan bij de recente facelift die de stad had ondergaan. De opening viel samen met de officiële inhuldiging van de nieuwe, rechtgetrokken Scheldekaaien, waarvoor grote delen van het historische stadscentrum plaats hadden moeten ruimen. Behalve van het liberale stadsbestuur kregen de initiatiefnemers ook de steun van koning Leopold II, die de gelegenheid aangreep om Congo-Vrijstaat voor te stellen aan het grote publiek en aan Antwerpse investeerders.

Volg op Twitter: https://twitter.com/BasedCongo

#Congo #Antwerpen #wereldtentoonstelling